Strategia wodorowa w kryzysie: Barke wzywa do szybkiego działania!

Strategia wodorowa w kryzysie: Barke wzywa do szybkiego działania!

Ostatnie spotkanie Konferencji Ministrów Energii odbyło się 8 grudnia 2025 r. w Stralsundzie, podczas którego kraje związkowe po raz kolejny wymieniły poglądy na temat kluczowych wyzwań. Intensywnie poruszane były tematy bezpieczeństwa dostaw, rozbudowy sieci, cen energii elektrycznej oraz strategii wodorowej. Wśród obecnych był Minister Gospodarki Saary Jürgen Barke, który w swoim przemówieniu postawił jasne żądania: wezwał do szybszego rozszerzenia zakresu wykorzystania wodoru i obniżenia cen energii elektrycznej o co najmniej pięć centów za kilowatogodzinę. Przemysł stalowy Saary w dużej mierze opiera się na wodorze, co podkreśla pilność jego obaw. Konferencja Ministerialna zbiera się dwa razy w roku, aby przedstawić rządowi federalnemu jednolity głos. WNDN podaje, że...

Nie należy jednak lekceważyć wyzwań. W krytycznym raporcie specjalnym na temat Narodowej Strategii Wodorowej Federalny Urząd Kontroli wskazał na trzy kluczowe słabości. Obejmuje to nierealistyczne zapotrzebowanie na wodór, które według szacunków będzie znacznie wyższe niż można wyprodukować w Niemczech, aby osiągnąć cele klimatyczne do 2030 r. Niezbędny import może zachwiać strategią. Istotną przeszkodą są także wysokie koszty ekologicznego wodoru w porównaniu z gazem ziemnym. I wreszcie, co nie mniej ważne, utworzenie sieci wodorowej może kosztować do 24 miliardów euro, choć nie jest jasne, czy istnieje taka potrzeba. Według Federalnego Urzędu Kontroli...

Strategia wodorowa i jej przeszkody

Strategia wodorowa odgrywa kluczową rolę w niemieckiej transformacji energetycznej, gdyż Niemcy chcą do 2045 r. stać się neutralne klimatycznie. Wodór ma zastąpić paliwa kopalne, szczególnie na obszarach, gdzie bezpośrednie wykorzystanie energii odnawialnej nie jest możliwe. Staje się jednak jasne, że wzrost podaży, popytu i infrastruktury musi być precyzyjnie koordynowany – bez nadmiernego obciążania budżetu federalnego. Do 2030 r. dwie trzecie sieci bazowej wodorowej powinno być dostępne, ale realistycznie rzecz biorąc cele są więcej niż ambitne.

Planowane zastosowania przemysłowe opóźniają się, a prywatne inwestycje w gospodarkę wodorową nie spełniają oczekiwań. Stałe finansowanie przez państwo mogłoby również zagrozić stabilności finansów federalnych. Federalne Ministerstwo Gospodarki i Energii uznaje potrzebę działania, lecz proponowane środki uważa się za niewystarczające.

Sprzeczności polityczne i perspektywy na przyszłość

Kolejną kwestią, którą Barke poruszył w swoim przemówieniu, jest żądanie zatwierdzenia wszystkich barwników wodorowych. Choć chce promować rozwój gospodarki wodorowej, pozostaje poza kontrowersyjną kwestią energetyki jądrowej, ważnej dla hutnictwa. Unijna dyrektywa RED III wymaga również, aby do 2030 roku co najmniej 42% wykorzystywanego wodoru musiało mieć charakter ekologiczny.

Chęć Barke'a do obniżenia cen energii elektrycznej jest szczególnie interesująca, ponieważ SPD w przeszłości zamykała elektrownie jądrowe, co doprowadziło do wyższych cen. Do rozważenia wzywa rząd federalny, zwłaszcza w odniesieniu do planowanych dotacji w wysokości ponad 30 miliardów euro na walkę z wysokimi cenami energii elektrycznej w 2026 roku. W środowisku politycznym zdecydowanie opowiadającym się za rozwojem energetyki odnawialnej stanowisko Barke’a mogłoby stać w sprzeczności z podstawowymi celami jego partii.

Najbliższe miesiące pokażą, czy rządowi federalnemu uda się opracować realną strategię wykorzystania wodoru, kładąc jednocześnie podwaliny pod zrównoważoną gospodarkę energetyczną. Wyzwania są ogromne i bez jasnego planu marzenie o neutralności klimatycznej do 2045 r. może stać się odległym marzeniem. Czas pokaże, czy gospodarka wodorowa będzie w stanie pomyślnie rozwijać się.