Sparaliżowany w wieku 25 lat: inspirujący powrót Andrei po udarze

Sparaliżowany w wieku 25 lat: inspirujący powrót Andrei po udarze

29 października 2025 roku poruszający los zwraca uwagę na wyzwania i możliwości, jakie niesie ze sobą udar mózgu. Każdego roku 270 000 osób w Niemczech doznaje udaru, który często ma ogromny wpływ na ich życie. Poniższa relacja skupia się na przeżyciach Andrei Eißer z Ostholstein, którą sam ten los dotknął w wieku 25 lat.

Andrea doznała udaru, który za jednym zamachem wywrócił jej życie do góry nogami. Kiedy tego ranka zsunęła się z sofy, nie miała pojęcia, że ​​będzie to punkt zwrotny w jej życiu. Od tego czasu jej lewe ramię jest sparaliżowane i Andrea postanowiła radzić sobie w codziennym życiu za pomocą pomocy. Mimo ogromnych wyzwań nie poddała się i od 22 lat walczy o postęp w fizjoterapii i terapii zajęciowej. Jej determinację widać także w tym, że obecnie pracuje jako asystentka udarowa w Klinice Sana w Lubece i prowadzi grupę samopomocy.

Wyzwania po udarze mózgu

Andrea przygotowuje się na wyzwania zdrowotne, jakie niesie ze sobą udar. W Szlezwiku-Holsztynie w latach 2013–2023 dotkniętych tą chorobą zostało ponad 45 000 osób. Udar może wystąpić na skutek zaburzeń krążenia w mózgu, które są zwykle spowodowane zablokowaniem tętnic (80%) lub pęknięciem naczyń krwionośnych (20%). Szybkie działanie ma kluczowe znaczenie dla uratowania ważnych komórek nerwowych. Objawy udaru obejmują osłabienie lub utratę czucia po jednej stronie ciała, utratę mowy, silne bóle głowy, problemy ze wzrokiem lub zawroty głowy.

Andrea pamięta czas spędzony na „oddziale udarowym” Szpitala Uniwersyteckiego Szlezwiku-Holsztynu w Lubece, gdzie była leczona. W Szlezwiku-Holsztynie znajduje się łącznie 13 takich wyspecjalizowanych oddziałów, które opiekują się pacjentami po udarze mózgu. Pomimo swoich ograniczeń Andrea jest dumna ze swoich postępów i pragnie zachęcać innych chorych. „Udar to nie koniec, ale może być nowy początek” – podkreśla.

Długoterminowe konsekwencje i oferty pomocy

Imponujące 60% pacjentów po udarze nadal potrzebuje pomocy lub terapii rok po incydencie. Matka Andrei mówiła o emocjonalnych konsekwencjach choroby i wyzwaniu, jakim jest zaakceptowanie tej sytuacji. Sama Andrea jest żywym przykładem tego, jak z tak trudnej sytuacji można czerpać nowe siły. Pokazuje, że nawet po zdarzeniu losu można żyć z godnością i samostanowieniem.

Ogólnie rzecz biorąc, historia Andrei niesie nadzieję i siłę. Chociaż wiele osób zmaga się z udarem, wsparcie można uzyskać za pośrednictwem grup wsparcia i terapii. Andrea podąża tą ścieżką i motywuje innych, aby się nie poddawali. Pokonanie wyzwań fizycznych i emocjonalnych wiąże się nie tylko z niepowodzeniami, ale także wieloma drobnymi sukcesami.