Lüner Bürger vecht voor zijn eigen doodsbeslissing: een oproep tot hervorming!

Lüner Bürger vecht voor zijn eigen doodsbeslissing: een oproep tot hervorming!

Lüneburg, Deutschland - In het hart van Lüneburg is de 80-jarige Hans-Jürgen Brennecke toegewijd aan een onderwerp dat steeds belangrijker wordt: zelfbepaalde sterven. Volgens Goslarsche zeitung is Brennecke een prominente lid van de Duitse Society for Human Dying (DGHS). Zijn doel is duidelijk: mensen moeten de kans krijgen om euthanasie in hun eigen land te nemen zonder naar het buitenland te hoeven reizen.

In Duitsland is actieve euthanasie nog steeds verboden. Dit betekent dat artsen geen medicatie mogen geven om het leven van een patiënt te beëindigen. In plaats daarvan kunnen ze alleen vergezellen en ondersteunen als het gaat om het slopen van het leven -resistente maatregelen, maar alleen als dit overeenkomt met de wil van de patiënt. Met de toename van vragen over het oordeel van het federale constitutionele hof vijf jaar geleden, heeft de DGHS zich de afgelopen jaren snel ontwikkeld en heeft het nu meer dan 45.000 leden. De organisatie heeft een sterke groei van ongeveer 1500 nieuwe leden per maand.

Statistieken en ontwikkeling van euthanasie

De cijfers spreken een duidelijke taal: in 2022 brachten de DGHS in totaal 625 gevallen over, terwijl Dignitas Duitsland en de Association of Euthanasia 183 en 171 gevallen registreerden. Dit komt overeen met ongeveer 0,1 procent van de jaarlijkse sterfgevallen in Duitsland, geschat op ongeveer een miljoen. Bovendien is de gemiddelde leeftijd van de betrokken mensen 79 jaar, en gezien de demografische ontwikkeling kan het aantal onderzoeken in de toekomst blijven toenemen.

Zoals in de dghs Opgemerkt, de discussie over de euthanasie is ontleend door verschillende ethische, religieuze en legale vragen. Het wettelijke kader bepaalt dat de wil van de patiënt op de voorgrond staat. Een levende wil kan bepalen welke medische maatregelen u wilt of afwijst. Een supervisor moet worden bepaald door een supervisor.

Juridische aspecten van euthanasie in Duitsland

In Duitsland wordt een onderscheid gemaakt tussen actieve en passieve euthanasie. Terwijl actieve euthanasie, d.w.z. de gerichte versnelling van overlijden op aanvraag, verboden is in overeenstemming met sectie 216 van het Wetboek van Strafrecht en wordt genomen met een straf van zes maanden tot vijf jaar, passieve euthanasie, d.w.z. de afstand van het leven -verouderend maatregelen, blijft wettelijk onschadelijk, op voorwaarde dat het overeenkomt met de wil van de patiënt. Deze verordening is van toepassing ongeacht het type en het stadium van de ziekte.

Het aspect van indirecte euthanasie is ook bijzonder belangrijk. Dit omvat pijnverlichting van medicatie die het leven onbedoeld zou kunnen verkorten. Dit soort therapie is in Duitsland toegestaan, zolang de intentie duidelijk is gericht op het verlichten van het lijden.

Een ander cruciaal punt is de hulp voor zelfmoord. Een vonnis van het Federaal Constitutioneel Hof van 26 februari 2020 erkende het recht op zelfbepaalde sterven en legaliseerde de mogelijkheid van steun van derden. Het verbod op "zakelijke promotie van zelfmoord" werd nietig verklaard, wat betekent dat artsen en clubs kunnen helpen, maar de persoon die is goedgekeurd, moet de remedie zelf nemen.

De discussies over de juridische verordening van euthanasie in Duitsland blijven nog steeds actueel. Hans-Jürgen Brennecke en de DGH's vechten voor een hervorming die mensen in staat stelt hun laatste beslissingen van het leven onafhankelijk te nemen en niet naar het buitenland te reizen om hun wens voor euthanasie te voldoen. De debatten zijn complex en complex, maar het gebruik van veel toegewijde mensen laat zien dat actie hier dringend vereist is.