Emotionele hereniging: Emigratiecentrum brengt gezinnen samen in Bremerhaven

Emotionele hereniging: Emigratiecentrum brengt gezinnen samen in Bremerhaven

Een warm bezoek aan Duits emigratiecentrum in Bremerhaven zorgt voor een emotioneel weerzien. Frank Horstmann, 61 jaar oud, trad in de voetsporen van zijn oudoom Wilhelm, die op 5 september 1926 van Bremen naar New York emigreerde. Met zijn vrienden bladeren ze door de passagierslijsten van het huis en hopen meer te weten te komen over de tragische geschiedenis van hun familie.

Wilhelm emigreerde, net als veel van zijn tijdgenoten, na de Eerste Wereldoorlog op zoek naar betere arbeidsmogelijkheden. Betaald door zijn broer, vertrok hij in de derde klas over de Atlantische Oceaan. Er waren echter geen substantiële raakpunten met zijn nieuwe leven: Wilhelm sprak nooit Duits met zijn kinderen omdat hij zich schaamde voor zijn Duitse roots. Deze familietragedie zorgde ervoor dat het contact tussen de families in de loop der jaren werd verbroken en pas kon worden hersteld als Frank en zijn familieleden hun wortels hadden herontdekt.

De geschiedenis van het emigrantenhuis

De Duits emigratiecentrum in Bremerhaven is niet alleen een plaats van herinnering, maar ook een levend onderdeel van de migratiegeschiedenis. Het werd geopend op 8 augustus 2005 en is het eerste museum in Duitsland dat zich intensief met het thema migratie bezighoudt. Bremerhaven was van 1830 tot 1874 de grootste emigratiehaven van continentaal Europa en trekt jaarlijks ongeveer 180.000 bezoekers.

De permanente tentoonstelling biedt een spannende rondleiding door de geschiedenis van de Europese emigratie naar het buitenland en de immigratie naar Duitsland. Van de alledaagse geschiedenis tot de biografieën van ruim 3.000 gezinnen: hier is veel te beleven. Met een RFID-ticket, de BoardingPass, kunnen bezoekers door de tentoonstelling navigeren en audio- en mediastations activeren die waardevolle inzichten opleveren.

Familiebanden herontdekt

Na een jarenlange stilstand heeft Frank Horstmann sinds 2016 contact met de nazaten van zijn oudoom. De families hebben de draad van hun verhaal vooral via sociale media, met name Facebook, opgepakt. Regelmatige bezoeken maken het mogelijk de emotionele kloof te overbruggen die tientallen jaren en continenten heeft overbrugd. Het bezoek aan het emigrantenhuis confronteerde Frank en zijn vriendenkring niet alleen met de historische dimensie van hun afkomst, maar ook met de mogelijkheid om verloren verbindingen te herstellen.

“Ik ben het emigratiecentrum dankbaar voor het herstel van het contact”, zegt Frank Horstmann ontroerd. Het is duidelijk dat het museum voor hem en zijn gezin niet alleen een plek van herinneringen is, maar ook van hoop en nieuwe relaties.