Οι πολίτες του Στράλσουντ διαμαρτύρονται: Η απαγόρευση των πυρηνικών όπλων είναι στο χείλος του γκρεμού!

Οι πολίτες του Στράλσουντ διαμαρτύρονται: Η απαγόρευση των πυρηνικών όπλων είναι στο χείλος του γκρεμού!

Η διαμάχη για την απελευθέρωση από τα πυρηνικά όπλα στο Stralsund, που είναι μια από τις παλαιότερες χανσεατικές πόλεις στη Γερμανία, συνεχίζει να βουίζει. Στις 2 Δεκεμβρίου 2025, οι πολίτες του Stralsund θα μηνύσουν τον δήμαρχο Alexander Badrow (CDU). Αυτή η διαφωνία προκλήθηκε από ένα ψήφισμα που εγκρίθηκε από τους πολίτες τον Δεκέμβριο του 2024. Η αστική περιοχή θα πρέπει επομένως να διατηρηθεί απαλλαγμένη από πυρηνικά όπλα, πράγμα που σημαίνει ότι ούτε αποθήκευση, μεταφορά ούτε στάθμευση τέτοιων όπλων μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσω της αστικής περιοχής. Αυτή η κίνηση ξεκίνησε σε μεγάλο βαθμό από τις φατρίες Die Linke και Bürger für Stralsund/Adomeit, με στόχο να σταλεί ένα μήνυμα κατά της κούρσας των πυρηνικών εξοπλισμών.

Ωστόσο, ο δήμαρχος Badrow θεωρεί ότι αυτή η απόφαση είναι νομικά αβάσιμη. Υποστηρίζει ότι οι πολίτες δεν έχουν την εξουσία να αποφασίζουν για την ομοσπονδιακή αμυντική πολιτική. Το θέμα αυτό εμπίπτει αποκλειστικά στη δικαιοδοσία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Για να δώσει μια τροπή στο όλο θέμα, ο Badrow επικαλείται τη Συνθήκη Two Plus Four, η οποία δηλώνει ότι η εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στην πρώην επικράτεια της ΛΔΓ δεν επιτρέπεται. [NDR](https://www.ndr.de/nachrichten/mecklenburg-vorpommern/vorpommern/buergerschaft-stralsund-klagt-gegen-hypothetische-atom Waffen,mvregiogreifswald-2082.html) αναφέρει ότι η διαφορά θα κριθεί τώρα ενώπιον του Greifswald ας πούμε για τις κοινότητες σε αυτήν την ευαίσθητη περιοχή.

Στο επίκεντρο το συμβόλαιο δύο και τέσσερα

Για να κατανοήσετε καλύτερα το υπόβαθρο αυτής της διαμάχης, αξίζει να ρίξετε μια ματιά στο συμβόλαιο δύο και τέσσερα. Αυτό υπογράφηκε στη Μόσχα στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 και τέθηκε σε ισχύ στις 15 Μαρτίου 1991. Θεωρείται αποφασιστικός κανονισμός που καθόρισε τις πτυχές της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής ασφάλειας της γερμανικής ενοποίησης και έτσι προανήγγειλε το τέλος της μεταπολεμικής περιόδου στη Γερμανία. Η συνθήκη τερμάτισε τα δικαιώματα και τις ευθύνες των τεσσάρων νικητριών δυνάμεων και επιβεβαίωσε τις υπάρχουσες υποχρεώσεις της Γερμανίας βάσει του διεθνούς δικαίου. Αυτό σημαίνει επίσης ότι δεν υπάρχουν σχέδια για εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στην πρώην ΛΔΓ. Wikipedia αναφέρει ότι η συνθήκη θεωρείται αριστούργημα της διπλωματίας και αποτελεί μέρος της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από το 2011.

Είναι ενδιαφέρον ότι η αποχώρηση των σοβιετικών δυνάμεων μέχρι τα τέλη του 1994 ήταν ένα άλλο σημαντικό σημείο στις διαπραγματεύσεις, οι οποίες έλαβαν χώρα σε μια εποχή που η ΛΔΓ πάλευε με μια τεράστια οικονομική και δημογραφική κρίση. Αυτές οι συζητήσεις και οι σχετικές προκλήσεις βοήθησαν να τεθεί σε κίνηση η Συνθήκη Two Plus Four και να καταδειχθεί πόσο ευαίσθητο είναι το ζήτημα των εξοπλισμών και της ασφάλειας στη Γερμανία. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία για την Παιδεία του Πολίτη περιγράφει ότι τα συμβαλλόμενα μέρη συμφώνησαν σε συμβατικούς κανονισμούς σχετικά με τους όρους και την παραμονή των σοβιετικών ενόπλων δυνάμεων στη ΛΔΓ.

Η διαμάχη στο Stralsund δείχνει πόσο ισχυρός είναι ο αντίκτυπος των ιστορικών συμβάσεων όπως το δύο και τα τέσσερα στη σημερινή τοπική πολιτική. Μένει να δούμε πώς θα αποφασίσει το διοικητικό δικαστήριο και εάν αυτό θα μπορούσε να έχει δυνητικά εκτεταμένες συνέπειες για τη συμμετοχή των δήμων σε θέματα πολιτικής ασφάλειας.