Υποχρεωτικό έτος για τους συνταξιούχους; Συζήτηση για δικαιοσύνη και ευθύνη!

Υποχρεωτικό έτος για τους συνταξιούχους; Συζήτηση για δικαιοσύνη και ευθύνη!

Τι κινεί το μυαλό των ανθρώπων στη χώρα των συνταξιούχων; Στη Γερμανία, μια πρόταση για ένα «κοινωνικό έτος» για τους συνταξιούχους συζητείται επί του παρόντος έντονα. Σε συνέντευξή του, ο Γερμανός κοινωνιολόγος Klaus Hurrelmann εξέφρασε την ιδέα ότι η παλαιότερη γενιά θα πρέπει να εκπληρώσει το «χρέος» της στην κοινωνία. Για παράδειγμα, ένα υποχρεωτικό έτος «στο τέλος του εργασιακού βίου» θα μπορούσε να βοηθήσει στην πιο δίκαιη κατανομή του βάρους μεταξύ των γενεών. Ένα τέτοιο βήμα θα μπορούσε επίσης να ενισχύσει το αίσθημα αλληλεγγύης, όπως τονίζει ο Hurrelmann, ειδικά από τη στιγμή που οι νέοι αντιμετωπίζουν ήδη τα αυξανόμενα χρέη και το υπερφορτωμένο συνταξιοδοτικό σύστημα. [FR] αναφέρει τις αντιδράσεις σε αυτή την πρόταση και δηλώνει ότι το 64 τοις εκατό του πληθυσμού σε μια έρευνα είναι ήδη υπέρ μιας τέτοιας χρονιάς.

Η επίμαχη συζήτηση κινείται από διάφορες φωνές του κοινού. Η συντάκτρια Claudia Marsal λέει στη στήλη της ότι η μητέρα της δεν πρέπει πλέον να εργάζεται στα 78 της. Οι αντιδράσεις των αναγνωστών στην πρόταση του Hurrelmann είναι κυρίως κρίσιμες. Ο Μπερτ Φούνκε, ο ίδιος συνταξιούχος με 37 χρόνια επαγγελματικής ζωής, περιγράφει ότι πλέον λαμβάνει λιγότερη σύνταξη από το επίδομα του πολίτη. Προτείνει τη θέσπιση υποχρεωτικών ετών για τους δικαιούχους επιδομάτων πολιτών αντί για τους συνταξιούχους. Ένας άλλος κριτικός, ο Βέρνερ Γκουτ, επικρίνει την ανισότητα στην κοινωνία, στην οποία οι συνταξιούχοι αναγκάζονται να εργάζονται ενώ οι δισεκατομμυριούχοι δεν καλούνται να πληρώσουν.

Οι φωνές των συνταξιούχων

Η Martina Ernst συνοψίζει την αίσθηση πολλών ηλικιωμένων: Συμφώνησαν ότι οι ηλικιωμένοι έχουν εργαστεί όλη τους τη ζωή και δεν πρέπει να εργάζονται με χαμηλούς μισθούς. Οι ηλικιωμένοι συχνά ένιωθαν ότι αγνοούνται κατά τις συζητήσεις για τη διαφορετικότητα. Ο Ulrich Bernhard ρωτά επίσης γιατί οι συνταξιούχοι που έχουν ολοκληρώσει στρατιωτική ή κοινωνική υπηρεσία θα πρέπει να κληθούν να κάνουν ξανά την υποχρεωτική θητεία. Οι Ute Kaufmann και Gerd Brennführer επισημαίνουν τα παράπονα στην πολιτική και την οικονομία που συνέβαλαν στην τρέχουσα κατάσταση. Ο Κάουφμαν τονίζει ότι οι συνταξιούχοι θα πρέπει να απολαμβάνουν τη συνταξιοδότησή τους που τους αξίζει και να μην θεωρούνται υπεύθυνοι για λάθη στην πολιτική.

Σε σχέση με αυτές τις συζητήσεις, δεν πρέπει να αγνοήσουμε τις τρέχουσες εξελίξεις στη συνταξιοδοτική πολιτική. Το Κοινοβούλιο έχει επί του παρόντος εγκρίνει ένα πακέτο συντάξεων που ορίζει το επίπεδο σύνταξης στο 48 τοις εκατό και χρηματοδοτεί μέτρα με φορολογικά έσοδα. Αυτό θα μπορούσε να εξουδετερώσει τον κίνδυνο της φτώχειας στην τρίτη ηλικία και επίσης να εξισώσει τη σύνταξη της μητέρας. Σύμφωνα με τον κοινωνικό σύλλογο VdK, οι δημογραφικές εξελίξεις δείχνουν ότι ο αριθμός των συνταξιούχων θα αυξηθεί εκθετικά έως το 2050, ενώ ο αριθμός των εισφορών θα μειωθεί. Αυτή η εξέλιξη προκαλεί διατάραξη της νόμιμης ασφάλισης συντάξεων και της εμπιστοσύνης σε αυτό το σύστημα. Ένα σταθερό συνταξιοδοτικό σύστημα είναι σημαντικό όχι μόνο για τους ηλικιωμένους, αλλά και για τη νεότερη γενιά που πρέπει να φοβάται για το μέλλον της.

Συμπερασματικά, μπορεί να ειπωθεί ότι η συζήτηση για ένα υποχρεωτικό κοινωνικό έτος για τους συνταξιούχους άπτεται μιας σύνθετης συζήτησης για την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική ευθύνη και ζητήματα γενεών. Αν και η ιδέα φαίνεται καλοπροαίρετη, υπάρχουν πολλές προκλήσεις και ανησυχίες σχετικά με έναν τέτοιο κανονισμό. Μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση και αν η κοινωνική πίεση θα ανοίξει επιτέλους τα αυτιά των πολιτικών στις ανησυχίες των ηλικιωμένων.