Kosmische explosie: enorm zwart gat beïnvloedt stervorming!

Kosmische explosie: enorm zwart gat beïnvloedt stervorming!

Celle, Deutschland - In het verre universum zijn er altijd verrassingen om te ontdekken. Astronomen melden een super massief zwart gat genaamd PG1211+143, dat verborgen is in een Seyfert Galaxy Center, dat 1,2 miljard lichtjaren verwijderd is. Met een massa van ongeveer 40 miljoen zonnemassa heeft dit fascinerende object een quasar onder zijn invloed. Voor het onderzoek werd de XMM-Newton-telescoop van de Europese ruimteorganisatie gebruikt, die de materiële instroom van dit zwarte gat gedurende een periode van vijf weken observeerde, wat het gewicht van tien aardes oplevert.

Maar PG1211+143 gedraagt zich niet als elk ander zwart gat. Het kan niet al het geabsorbeerde materiaal absorberen en overtollige massa vrijgeven in de vorm van sterke kosmische winden. Deze winden bereiken snelheden van ongeveer 0,27 lichtsnelheid, wat overeenkomt met 290 miljoen kilometer per uur en is daarom 160.000 keer sneller dan een F-16-jet. Deze extreme winden zijn niet alleen indrukwekkend, maar beïnvloeden ook de dynamiek van de omringende melkweg - ze verwarmen de gassen terug naar miljoenen graden en duwen het koude, dichte gas dat nodig is voor de stervorming.

invloed op sterontwikkeling

Deze effectieve winden betekenen dat de vorming van nieuwe sterren vertraagt of zelfs volledig voorkomen, wat de ontwikkeling van de melkweg beïnvloedt. De gelijktijdige observatie van de instroom van materiaal en de outputwinden biedt nieuwe inzichten in de groei van super massieve zwarte gaten en hun rol in de ontwikkeling van de melkweg. De studie, die deze fascinerende resultaten samenvat, was in de maandelijkse mededelingen van de Royal Astrony Society Publiceerde.

Maar PG1211+143 is niet het enige bijna vergelijkbare object in het universum. In de omgeving hebben astronomen ook het super massieve zwarte gat in het centrum van Markarian 817 ontdekt. Dit sterrenstelsel, dat zich in de Draco -constellatie bevindt en ongeveer 430 miljoen lichtjaren van ons verwijderd is, heeft ook even sterke wind. Ondanks een lagere accretie, tonen de waarnemingen aan dat ultrarapidewinden vaker kunnen optreden dan voorheen - een opwindende ontdekking die de eerdere veronderstellingen in twijfel trekt.

Geschiedenis en fascinatie van zwarte gaten

De fascinatie voor zwarte gaten is niet nieuw. Al in november 1783 besprak Lord Henry Cavendish dominee John Mitchell over de zwaartekracht van objecten die zo sterk zijn dat zelfs licht niet kan ontsnappen. Gebaseerd op de zwaartekracht van de klassieke Newton, ontdekten onderzoekers dat een massa van ten minste honderd miljoen keer de zon nodig is voor een dergelijk object. Met de algemene relativiteitstheorie van Einstein, die dergelijke objecten uitgebreid beschrijft, heeft de moderniteit een dieper inzicht gekregen in de mysterieuze wereld van zwarte gaten.

Door intensieve observaties en de analyse van de materie die condenseert in accretie rond deze massa's, hebben wetenschappers de basiscijfers ontcijferd die het gedrag van deze ongelooflijk sterke objecten regelen. De meeste sterrenstelsels, evenals onze Melkweg, lijken een centraal zwart gat te huisvesten - een feit dat ons laat zien hoe nauw het lot van sterrenstelsels en zwarte gaten met elkaar verweven is.

Continu onderzoek naar de ontwikkeling en verdeling van zwarte gaten is essentieel om de rol van deze mysterieuze objecten in ons universum beter te begrijpen. De zoektocht naar geheimen die verborgen zijn in deze massieve zwaartekrachtvallen blijft een van de meest opwindende uitdagingen in de moderne astrofysica.