Pomnik w Lüneburgu: Pomnik ofiar nazistowskiej eutanazji

Pomnik w Lüneburgu: Pomnik ofiar nazistowskiej eutanazji

31 sierpnia 2025 r. uroczyście otwarto nowo zaprojektowany pomnik w Lüneburgu. Minister stanu ds. kultury Weimer podczas ceremonii otwarcia dał jasno do zrozumienia, że ​​życia ludzkiego nigdy nie należy uważać za „niegodne”. Do zrozumienia okrucieństw przeszłości niezbędne jest rozsądne zrozumienie powszechnej godności ludzkiej. Pomnik, który mieści się w dawnej łaźni przy wieży ciśnień na terenie Kliniki Psychiatrycznej w Lüneburgu, oferuje nową stałą wystawę, która pozwala na głęboki wgląd w przerażającą historię eutanazji w czasach narodowego socjalizmu i pokazuje, jak perfidne idee kierowano przeciwko osobom chorym i niepełnosprawnym. Jak podaje Deutschlandfunk.

Wystawa oferuje imponujące powiązanie, poruszając kwestię około 2000 zgonów i co najmniej 820 przymusowych sterylizacji w czasach nazistowskich w Lüneburgu. Omówiono także sposób, w jaki bliscy radzą sobie ze stratą oraz przekonania sprawców. Takie podejście jest konieczne, aby utrzymać przy życiu kulturę pamięci i nie zapomnieć o straszliwych krzywdach, jakie pozostawił po sobie system.

Korzenie historyczne i powstanie pomnika

Pomnik ma długą historię. Zostało otwarte 25 listopada 2004 r. jako centrum edukacyjno-pamięciowe „Lüneburskie ofiary psychiatrii nazistowskiej”, a obecną nazwę nadano w 2015 r. Nowe centrum edukacyjne w „Starym Domu Ogrodnika” zostało otwarte 30 sierpnia 2020 r. Pomnik koncentruje się na edukacji politycznej i historycznej w kontekście psychiatrii w czasach narodowego socjalizmu i bieżących zagadnień z nią związanych. Od 1 września 2015 r. pomnik prowadzony jest przez Miejsce Pamięci „Eutanazja” Lüneburg e. V., co znacząco przyczynia się do przybliżenia tematu opinii publicznej. donosi pk.lueneburg.de.

Szczególnie szokujące są wspomnienia „oddziału dziecięcego” w Lüneburgu, w którym od 1941 r. do końca wojny zamordowano od 300 do 350 dzieci. Było to częścią szeroko zakrojonych działań reżimu nazistowskiego, który już przed atakiem na Polskę w 1939 r. planował mordercze akcje na osobach chorych i niepełnosprawnych. Niesławna „Akcja T4” miała na celu represjonowanie wielu niewinnych osób, które uznawano za „chorych dziedzicznie”. Takie definicje obejmowały różnorodne choroby psychiczne i fizyczne, co tylko sprawiało, że powszechne okrucieństwo wydawało się jeszcze bardziej mroczne. Czas dostarcza wnikliwych informacji na ten temat.

Wezwanie do zapamiętania

Nowa stała wystawa w Lüneburgu to coś więcej niż tylko pomnik; jest to miejsce nauki i przypomnień. Tutaj powstaje most pomiędzy historią a dzisiejszym społeczeństwem. Twierdzenie, że godność ludzka nigdy nie powinna być atakowana, jest równie ważne jak zawsze. Pomnik ma nie tylko upamiętniać zbrodnie przemysłowe epoki nazistowskiej, ale także zachęcać do świadomego podejścia do pamięci. Konieczne jest nadanie twarzy ofiarom, wyostrzenie naszego zrozumienia wartości ludzkich i obrona ich przed wszelkimi formami niesprawiedliwości.