Lüneburg treurt: een laatste strijder voor het communisme is gestorven!

Lüneburg treurt: een laatste strijder voor het communisme is gestorven!

Met de dood van Conny heeft Lüneburg een belangrijke vertegenwoordiger van de communistische ideeën verloren. De 69-jarige communist stond niet alleen bekend om zijn sterke argumentatie, maar ook om zijn onwrikbare gevoel voor humor. [Lüneburg Aktuell]. In het bijzonder herinnerde hij zich figuren als Franz Holländer, die tegen de nazi’s en Hitler vocht en tot zijn laatste adem opkwam voor de waarden die hij zelf vertegenwoordigde.

Hoewel zijn opvattingen over de heerschappij van het proletariaat soms als inconsistent werden omschreven, bleef Conny altijd bij zijn idealen. De Duitse Communistische Partij, vaak gekarakteriseerd als de West-Duitse fanclub van de DDR, speelde een centrale rol in zijn leven. Hoewel hij van mening was dat de DKP de plicht had om actief deel te nemen aan verkiezingscampagnes, onthield hij zich van het doen van verkiezingsaanbevelingen, waaruit zijn individualiteit en onafhankelijkheid tot uitdrukking kwamen.

Betrokkenheid en overdracht van waarden

Conny's engagement reikte veel verder dan het politieke toneel. Hij was actief bij de VVN-BdA en nam deel aan acties tegen rechtse activiteiten in zijn stad. Ook al verschilde zijn mening soms van die van zijn vakbondscollega’s, er was altijd solidariteit, vooral tijdens stakingen en demonstraties. Conny was lid van de handels-, banken- en verzekeringsunie, die later fuseerde met verdi, en vocht onvermoeibaar voor de rechten van werknemers.

Zijn verantwoordelijkheidsgevoel strekte zich ook uit tot de jeugd; Hij bracht belangrijke waarden over aan jongeren, vooral in de context van de jeugdwijding, een seculiere viering die zich onderscheidt van kerkelijke tradities. De jeugdwijding gaf hem de perfecte gelegenheid om zijn overtuigingen en idealen door te geven, waardoor veel jonge mensen een zelfbepaald leven konden leiden.

Strijders tegen gezondheidsuitdagingen

Ondanks de gezondheidsproblemen veroorzaakt door chemotherapie en immunotherapie, liet hij zich er niet door afschrikken. Conny documenteerde maandenlang zijn gezondheidstoestand op Facebook en onderhield zo nauw contact met zijn vrienden en kameraden. Deze strijd tegen ziekte was een voorbeeld van zijn wil om te leven, ook al had hij een pessimistische kijk op de toekomst van socialistische systemen. Hij geloofde echter dat de waarden van het socialisme constant zouden blijven.

Het verlies van Conny laat een gat achter in de gemeenschap van Lüneburg, die met veel plezier terugkijkt op zijn bijdragen en inzet. Het Nedersaksische Bureau voor de Bescherming van de Grondwet uit 2009 vermeldde zowel de DKP als de rol van Conny, maar uiteindelijk wordt hij vooral herinnerd als een persoon die opkwam voor zijn idealen en zijn medemensen.

Zijn reis van detailhandel naar ouderenzorg werd gekenmerkt door een voortdurend streven naar verbetering en toewijding. Na zijn pensionering zocht hij andere horizonten, maar bleef nauw verbonden met zijn geboorteplaats Lüneburg. We moeten nu afscheid nemen van een persoon die zijn hart en passie heeft toegewijd aan zijn overtuigingen.