Η Κάτω Σαξονία εξασφαλίζει μνημείο: 150.000 ευρώ για τον εορτασμό της ευθανασίας

Η Κάτω Σαξονία εξασφαλίζει μνημείο: 150.000 ευρώ για τον εορτασμό της ευθανασίας

Το μνημείο ευθανασίας στο Lüneburg μπορεί να αναπνεύσει: από τον Ιανουάριο του 2026, θα λαμβάνει μόνιμη οικονομική ενίσχυση έως και 150.000 ευρώ ετησίως από το κρατίδιο της Κάτω Σαξονίας. Αυτό καταγράφηκε την Πέμπτη σε συμφωνία που ανοίγει το δρόμο για μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση. Tagesschau αναφέρει ότι αυτή η υποστήριξη βασίζεται σε 20 χρόνια αφοσιωμένης εργασίας μνήμης και στη συμμετοχή των δήμων.

Επιπλέον, τον Σεπτέμβριο συνήφθη συμφωνία επιχορήγησης μεταξύ της πόλης, της συνοικίας Lüneburg και του μνημείου, η οποία θα παρέχει 60.000 ευρώ ετησίως μέχρι το τέλος του 2029. Αυτά τα κεφάλαια είναι σημαντικά γιατί διασφαλίζουν τη λειτουργία του κέντρου τεκμηρίωσης που άνοιξε τον Αύγουστο και προορίζεται να τιμήσει τη μνήμη των θυμάτων της ευθανασίας κατά τη διάρκεια της εθνικοσοσιαλιστικής διακυβέρνησης.

Σημαντικά διδάγματα από το παρελθόν

Ο Henry Schwier, ο πρόεδρος της ένωσης χορηγών, σχολιάζει την κεντρική σημασία του κέντρου τεκμηρίωσης για να ρίξει φως στα τρομερά εγκλήματα κατά των ατόμων με αναπηρία κατά τη διάρκεια της ναζιστικής εποχής. Το κάλεσμα για την αντιμετώπιση των απάνθρωπων ιδεολογιών προέρχεται επίσης από τον Dean Carsten Menges, ο οποίος τονίζει τη σημασία της φιλανθρωπίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Ο Περιφερειάρχης Marianne Gorka μας υπενθυμίζει επειγόντως ότι κάθε ζωή είναι πολύτιμη ενώπιον του Θεού, ανεξάρτητα από την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής της. Ο υπουργός Επικρατείας Wolfram Weimer επαινεί την έκθεση «Worth of Living» του μνημείου και τονίζει ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν πρέπει ποτέ να στερηθεί.

Η σκοτεινή ιστορία της ευθανασίας

Η σκληρή «ευθανασία» των Ναζί, γνωστή ως «Aktion T4», οδήγησε στη δολοφονία ατόμων με ψυχικές ασθένειες ή αναπηρίες. Ένα ισχυρό παράδειγμα είναι η ιστορία της Jutta von Gustedt, η οποία γεννήθηκε το 1914. Η πορεία της ζωής της φαινόταν προκαθορισμένη, αλλά κατέληξε στον θάλαμο αερίων στο Bernburg, ένα από τα δολοφονικά κέντρα του «Μεγάλου Γερμανικού Ράιχ». [MDR].

Από το 1933 και μετά, αποφασίστηκαν αναγκαστικές στειρώσεις και η υφέρπουσα προπαγάνδα δημιούργησε μια διάθεση ενάντια στους «άχρηστους ψωμοφάγους», που δημιούργησε βάναυση κοινωνική πίεση. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι δολοφονήθηκαν μεταξύ 1940 και 1941 με το πρόσχημα του «ελέους θανάτου». Η δολοφονία παρουσιάστηκε ως λύση για εξοικονόμηση πόρων του νοσοκομείου.

Ο θάλαμος αερίων στο Bernburg ήταν βάναυσος και αποτελεσματικός. Λίγο μετά την άφιξή τους, τα θύματα δολοφονήθηκαν εκεί - ένα βαθιά ανησυχητικό κεφάλαιο στην ανθρώπινη ιστορία. Οι μυημένοι αναφέρουν ότι πάνω από 9.000 άνθρωποι πέθαναν στο Μπέρνμπουργκ μεταξύ του φθινοπώρου του 1940 και του καλοκαιριού του 1941, μια τρομακτική μαρτυρία για τις παραλείψεις και τις αποτυχίες της κοινωνίας. Παρόλο που τα γεγονότα οδήγησαν σε διαμαρτυρίες και αντίσταση, η μνήμη αυτών των φρικαλεοτήτων παραμένει κεντρική στη σημερινή κοινωνία.

Το μνημείο στο Lüneburg και το νέο κέντρο τεκμηρίωσης δεν είναι μόνο για τη μνήμη των θυμάτων, αλλά και ως υπενθύμιση ότι πρέπει να προστατεύεται πάντα η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να μην παρέχεται γόνιμο έδαφος για απάνθρωπους τρόπους σκέψης.