25 χρόνια φυλάκιση για τον δολοφόνο της Σάρα: Ένα δράμα ζήλιας!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Ο Guillaume Chiodo καταδικάζεται σε 25 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία της Sarah Meyer, μια υπόθεση που έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για γυναικοκτονία.

Guillaume Chiodo wird wegen Mordes an Sarah Meyer zu 25 Jahren Haft verurteilt, ein Fall der für Diskussionen über Femizid sorgt.
Ο Guillaume Chiodo καταδικάζεται σε 25 χρόνια φυλάκιση για τη δολοφονία της Sarah Meyer, μια υπόθεση που έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για γυναικοκτονία.

25 χρόνια φυλάκιση για τον δολοφόνο της Σάρα: Ένα δράμα ζήλιας!

Τραγικές ιστορίες διαποτίζουν τη ζωή στη βόρεια Γερμανία και τα πρόσφατα γεγονότα γύρω από την περίπτωση της Σάρα Μέγιερ δεν αποτελούν εξαίρεση. Στις 25 Ιουνίου 2025, το δικαστήριο της Νιμ επέβαλε σκληρή ποινή στον Guillaume Chiodo, υπεύθυνο για την άγρια ​​δολοφονία της 32χρονης Sarah. Η φρικτή πράξη έλαβε χώρα στις 24 Ιουλίου 2022 κοντά στη Λωζάνη, όπου ο Chiodo στραγγάλισε τη νεαρή γυναίκα με την οποία είχε επικοινωνήσει μέσω Διαδικτύου λιγότερο από ένα μήνα νωρίτερα στο δικό της διαμέρισμα - ένα περιστατικό που συγκλόνισε το κοινό.

Ο Chiodo, 38 ετών και ήδη καταδικασμένος για ενδοοικογενειακή βία, βρισκόταν στη μέση ενός θέματος ζήλιας όταν ξέσπασε ο μοιραίος καυγάς. Το δικαστήριο του επέβαλε 25 χρόνια φυλάκιση και 10 χρόνια συνέχεια αφού οι εισαγγελείς ζήτησαν ελάχιστη ποινή 25 ετών. Παρά τις μεταγενέστερες εκφράσεις λύπης του, περιγράφεται από τους συνηγόρους των θυμάτων ως «βίαιος» και «δολοφόνος». Τόνισαν επίσης το μοτίβο ελέγχου και χειραγώγησης του Chiodo, το οποίο είχε ήδη καθιερώσει σε μόλις δύο μήνες.

Συζήτηση για τη γυναικοκτονία

Η υπόθεση είναι επίσης μια υπενθύμιση της ευρύτερης κοινωνικής συζήτησης για τη γυναικοκτονία, η οποία συνδέεται με αλλαγές στη νομοθεσία. Στις 25 Νοεμβρίου 2023, πολυάριθμες διαδηλώσεις κατά της βίας κατά των γυναικών πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρη τη Γαλλία. Κεντρικό αίτημα είναι η επίσημη αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία» στο γαλλικό ποινικό δίκαιο, προκειμένου να αντιμετωπιστεί καλύτερα η θανατηφόρα βία κατά των γυναικών. Ο όρος, που επινοήθηκε το 1992 από τους κοινωνιολόγους Jill Radford και Diana Russell, αναφέρεται στη δολοφονία μιας γυναίκας επειδή είναι γυναίκα.

121 γυναικοκτονίες έχουν ήδη καταγραφεί στη Γαλλία από τις αρχές του 2023. Παρά τους υφιστάμενους νόμους που ταξινομούν τη δολοφονία μιας γυναίκας λόγω του φύλου της ως επιβαρυντική περίσταση, πολλές φωνές ανησυχούν ότι η τρέχουσα νομική ταξινόμηση δεν αναγνωρίζει την ειδική φύση αυτών των εγκλημάτων. Παρόμοια είναι η κατάσταση στη Γερμανία, όπου η συζήτηση σχετικά με τον νομικό χαρακτηρισμό της γυναικοκτονίας ως δολοφονίας ή ανθρωποκτονίας είναι ακόμη σε εξέλιξη. Παρά τις διεθνείς δεσμεύσεις για την καταπολέμηση της βίας με βάση το φύλο, όπως ορίζεται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η καταπολέμηση της γυναικοκτονίας παραμένει μια πρόκληση.

Επιστημονικό πλαίσιο

Ο όρος «γυναικοκτονία» έχει τις ρίζες του στη φεμινιστική έρευνα και συχνά θεωρείται σε σχέση με την ανισότητα των φύλων. Η ανθρωποκτονία από σύντροφο είναι η πιο κοινή μορφή βίας κατά των γυναικών και πολλά από αυτά τα εγκλήματα συμβαίνουν στο πλαίσιο του χωρισμού. Στη Γερμανία, όπου εφαρμόστηκε η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης για την καταπολέμηση της βίας με βάση το φύλο και των διακρίσεων, υπήρξε μια υποχώρηση από ορισμένες επιφυλάξεις, γεγονός που δείχνει μια αυξανόμενη ευαισθησία στην κοινωνία.

Τα αιτήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της αντιμετώπισης του ελέγχου της βίας για την πρόληψη της γυναικοκτονίας. Γίνονται επίσης προσπάθειες να κατοχυρωθούν ορισμένες προσεγγίσεις στη νομοθεσία, οι οποίες εξετάζονται από μια νεοσύστατη ομάδα εργασίας. Είναι σαφές ότι χωρίς εντατική εργασία πρόληψης και κοινωνικής ευαισθητοποίησης, ο κίνδυνος της γυναικοκτονίας συνεχίζει να υφίσταται.

Δεδομένων αυτών των ανησυχητικών εξελίξεων, το ερώτημα παραμένει: Τι γίνεται για να προστατευθούν οι γυναίκες και να σπάσουν αυτά τα θανατηφόρα πρότυπα; Η περίπτωση της Sarah Meyer θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως σημείο καμπής για την περαιτέρω προώθηση της συζήτησης.

Η τραγωδία της ιστορίας τους δεν πρέπει να θεωρείται απλώς ως ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά ως μέρος ενός ευρύτερου κοινωνικού προβλήματος που απαιτεί επειγόντως περισσότερη προσοχή και νομική σαφήνεια.