Corruptie in de EU: Italië blokkeert belangrijke juridische hervormingen!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

De EU-strijd tegen corruptie staat voor uitdagingen: het verzet van Italië en nieuwe voorstellen van de Commissie. Actuele ontwikkelingen en achtergronden.

EU-Korruptionsbekämpfung steht vor Herausforderungen: Italiens Widerstand und neue Vorschläge der Kommission. Aktuelle Entwicklungen und Hintergründe.
De EU-strijd tegen corruptie staat voor uitdagingen: het verzet van Italië en nieuwe voorstellen van de Commissie. Actuele ontwikkelingen en achtergronden.

Corruptie in de EU: Italië blokkeert belangrijke juridische hervormingen!

De discussie over corruptie in de Europese Unie wordt steeds dramatischer, zeker tegen de achtergrond van talloze schandalen zoals Qatargate of de recente onthullingen rond voormalig EU-parlementariër Pier Antonio Panzeri. Deze gebeurtenissen benadrukken de tekortkomingen in de strijd tegen corruptie op EU-niveau. Op 16 juni 2025 mislukte de goedkeuring van een richtlijn om de strijd tegen corruptie te versterken tijdens interinstitutionele onderhandelingen in Straatsburg, wat politici zagen als een verhelderend teken van de aanhoudende blokkades binnen de EU. Luidruchtig euractief Vooral de Italiaanse regering onder leiding van Giorgia Meloni is een belangrijke reden voor het mislukken van deze richtlijn. Zij verzet zich tegen de opname van “machtsmisbruik” als een specifiek corruptiedelict.

Duitsland komt ook in het kruisvuur van kritiek terecht omdat het land geen overeenkomstig strafrecht heeft, wat de situatie nog ingewikkelder maakt. De richtlijn zou niet alleen de sancties tussen de lidstaten hebben geharmoniseerd, maar ook de definitie van corruptie hebben uitgebreid en de nationale autoriteiten voor corruptiebestrijding hebben versterkt. “Het valt nog te bezien of er een compromis kan worden gevonden”, benadrukt Kamerlid Raquel García Hermida-van der Walle.

Kritische achtergrond en behoefte aan actie

De toename van corruptiezaken binnen de EU – alleen al de afgelopen jaren zijn talloze hooggeplaatste politici en functionarissen in verband gebracht met criminele activiteiten – is ook in tegenspraak met de voortdurende discussie over de noodzaak van concrete maatregelen. Volgens de onderzoeken van BPB 68% van de Europeanen beschouwt corruptie als wijdverbreid in hun land, terwijl slechts 31% gelooft dat de bestaande anti-corruptiemaatregelen daadwerkelijk effectief zijn.

De Europese Commissie is nog steeds van plan haar anti-corruptiemaatregelen op te voeren. Věra Jourová, vicevoorzitter van de Commissie, heeft aangekondigd dat de toekomstige focus zal liggen op het criminaliseren van ambtsmisbruik. Dit zou op zijn beurt moeten helpen corrupte praktijken actief te bestrijden, niet alleen in de publieke maar ook in de particuliere sector. “Het is belangrijk om een ​​integriteitscultuur te creëren”, zegt ze in dit verband, wijzend op de geplande bewustmakingscampagnes.

De richting van de hervormingen

Een verdere uitdaging is het feit dat het voorstel om een ​​Europese ethische autoriteit in het leven te roepen voorlopig is laten varen. Dit kwam onder druk te staan ​​van de Europese Volkspartij, die haar zorgen uitte over de effectiviteit en haalbaarheid ervan. Bovendien blijkt uit onderzoeken dat veel burgers, net als de EU, corruptie als een ernstige bedreiging voor de democratie en de rechtsstaat zien. Dit is wat de Commissie uitlegt dat de problemen van diepgaande aard zijn en niet alleen te maken hebben met de legislatuurperiodes van de individuele lidstaten, maar ook met de algemene strategie van de EU. Er wordt gezegd dat corruptie de EU-economie jaarlijks minstens 120 miljard euro kost.

Wat gebeurt er daarna? Voor het einde van de maand staat al een nieuwe onderhandelingsronde gepland en het Poolse voorzitterschap van de Raad hoopt binnenkort op positieve resultaten. Maar de vraag blijft of deze onderhandelingen gebaseerd zijn op een echte wil tot verandering, of dat de lidstaten nog steeds geblokkeerd worden door nationale belangen. Er is dringend behoefte aan een krachtig politiek signaal voor de toekomst – niet alleen om wijdverbreide corruptie te voorkomen, maar ook te bestrijden.