Uniwersytet Vechta walczy z marnowaniem żywności w Indiach!

Uniwersytet Vechta walczy z marnowaniem żywności w Indiach!

Marnowanie żywności to problem, który dotyczy nas wszystkich. Innowacyjne podejścia są szczególnie pożądane w czasach, gdy zrównoważony rozwój i ochrona zasobów są bardzo ważne. Uniwersytet w Vechta jest obecnie częścią międzynarodowego, interdyscyplinarnego projektu badawczego, który rozpoczyna się dokładnie w tym momencie. Nacisk położony jest na recykling odpadów spożywczych w Bengaluru w Indiach. Według Fleischwirtschaft projektem kierują prof. dr Andreas Bürkert z Uniwersytetu w Kassel i prof. dr Nikolaus Schareika z Uniwersytetu w Kassel Getynga koordynowała. Celem tej współpracy jest analiza interakcji pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi w celu znalezienia lepszych rozwiązań pozwalających ograniczyć marnowanie żywności.

Spojrzenie na obecną sytuację niszczenia żywności w UE pokazuje, że wiele państw członkowskich od lat prowadzi badania nad pomiarami strat i marnotrawstwa żywności. Wykorzystuje się różne metody, takie jak wykorzystanie istniejących statystyk i badań gospodarstw domowych czy przeszukiwanie odpadów. Instytut Thünen wniósł cenną wiedzę specjalistyczną, w szczególności w ramach platformy Thünen, która została uruchomiona przez Komisję UE w 2016 r. i w którą zaangażowane są wszystkie państwa członkowskie i organizacje międzynarodowe. Jednolite ramy definiowania i pomiaru marnotrawienia żywności stworzono w 2018 r. wraz z rewizją unijnej dyrektywy ramowej w sprawie odpadów.

Projekty UE i cele redukcyjne

Ważnym krokiem w walce z marnowaniem żywności była propozycja Komisji Europejskiej dotycząca rewizji Dyrektywy Ramowej w sprawie odpadów z lipca 2023 roku. Zawiera ona wiążące cele w zakresie redukcji odpadów na poziomie krajowym do 2030 roku. Plan zakłada redukcję odpadów o 10% w przetwórstwie i produkcji żywności oraz o 30% w handlu detalicznym, restauracjach i gospodarstwach domowych, zgodnie z [Europarl]. Parlament UE przyjął jaśniejszy kurs i żąda nawet redukcji o co najmniej 20% w przetwórstwie spożywczym i 40% w handlu detalicznym i restauracjach.

Takie podejście jest więcej niż konieczne. Dorośli obywatele UE wyrzucają średnio 173 kg żywności rocznie, co jest prawdziwym absurdem. UE planuje zwiększać świadomość na temat tak zwanych „brzydkich” owoców i warzyw oraz udostępniać w ramach darowizn niesprzedaną, ale nadal zdatną do spożycia żywność. Środki te mogą pomóc w znacznym zmniejszeniu alarmujących danych liczbowych dotyczących marnowania żywności.

Gdzie jesteśmy?

Jednakże nadal istnieją wyzwania związane ze zbieraniem i porównywaniem danych dotyczących marnowania żywności. Różne definicje i metody pomiaru utrudniają uzyskanie jasnego przeglądu. Według Thünena informacje na temat strat żywności w niektórych krajach UE są skąpe. Kolejnym haczykiem jest to, że tylko te, które zgodnie z prawem są sklasyfikowane jako odpady, są uważane za odpady żywnościowe, co dodatkowo komplikuje dyskusję. Od 2020 r. państwa członkowskie mają obowiązek corocznie mierzyć i zgłaszać ilość marnowanej żywności, ale czy to wystarczy, aby podjąć skuteczne działania?

Czas pokaże, czy nowo wprowadzone środki rzeczywiście doprowadzą do zauważalnego ograniczenia marnotrawienia żywności. Kierunek jest jednak właściwy i dzięki połączeniu badań, woli politycznej i zmiany myślenia konsumentów możemy zrobić ważny krok w kierunku bardziej zrównoważonej przyszłości.