Ρεκόρ γατόψαρου από τον ψαρά: Τι λέει ο νόμος για την προστασία των ζώων;
Ο ψαράς Jakub Vágner σπάει ένα ρεκόρ με ένα γιγάντιο γατόψαρο καθώς η αμφιλεγόμενη αλίευση και η απελευθέρωση συζητούνται στη Γερμανία.

Ρεκόρ γατόψαρου από τον ψαρά: Τι λέει ο νόμος για την προστασία των ζώων;
Σε έναν συναρπαστικό ανταγωνισμό μεταξύ ανθρώπου και φύσης, ο ψαράς Jakub Vágner έπιασε πρόσφατα ένα εντυπωσιακό γατόψαρο από τα νερά της βόρειας Γερμανίας. Με ώρες υπομονής και ισχυρή θέληση, ο Vágner χρειάστηκε 50 λεπτά για να τραβήξει το τεράστιο ψάρι στη στεριά. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτό το αλιεύμα; Ξεπέρασε μάλιστα το προηγούμενο ρεκόρ του και προκάλεσε ενθουσιασμό στους λάτρεις του ψαρέματος. Σε ένα βίντεο, όχι μόνο κατέγραψε τα αλιεύματά του, αλλά κατέγραψε και πόσο σημαντικό είναι για αυτόν να προστατεύει τα ψάρια.
Τι έγινε όμως με το πιασμένο γατόψαρο; Μετά τη μέτρηση και τη φωτογράφιση, τοποθετείται ξανά στη λίμνη. Πρέπει να σημειωθεί ότι η μέθοδος «catch and release» δεν είναι χωρίς διαμάχη στη Γερμανία. Όπως δείχνουν διάφορες αναφορές, η απελευθέρωση ψαριών θεωρείται προβληματική στη γερμανική νομολογία και ταξινομείται ακόμη και ως κακοποίηση των ζώων. Στη Γερμανία, σύμφωνα με τους νόμους για την προστασία των ζώων (§17 Animal Welfare Act), δεν επιτρέπεται να σκοτώνεις ψάρια ή να τους προκαλείς πόνο χωρίς εύλογο λόγο, και αυτό ισχύει και για την απελευθέρωσή τους.
Οι νόμιμες γκρίζες ζώνες
Η νομική κατάσταση γύρω από το «catch and release» προκαλεί σύγχυση. Όπως μπορεί να διαβαστεί στο angelmagazin.de, οι ψαράδες έχουν αναφερθεί για σκληρότητα ζώων στο παρελθόν μετά την απελευθέρωση ψαριών. Οι αποφάσεις εξαρτώνται συχνά από τις επιμέρους περιστάσεις της υπόθεσης, γεγονός που οδηγεί σε ποικίλες αποφάσεις στη νομολογία. Οπότε το ερώτημα παραμένει: Υποφέρουν πράγματι τα ψάρια από την απελευθέρωση; Αυτή η συζήτηση διχάζει τις απόψεις στην επιστήμη.
Οι επιστήμονες διαφωνούν για το αν τα ψάρια μπορούν να αισθανθούν πόνο. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ορισμένες αλλαγές συμπεριφοράς υποδηλώνουν αίσθημα πόνου, ενώ άλλοι δεν συμμερίζονται αυτήν την άποψη. Το ποσοστό θνησιμότητας των ψαριών που απελευθερώνονται ποικίλλει επίσης ανάλογα με το είδος και τα χρησιμοποιούμενα αλιευτικά εργαλεία - το walleye, για παράδειγμα, έχει ποσοστό θνησιμότητας 27,5%, ενώ ο κυπρίνος έχει ποσοστό θνησιμότητας μόνο 3,3%. Η αποφυγή των αγκαθωτών αγκίστρων μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τις πιθανότητες επιβίωσης του ψαριού.
Αλλαγή φρουράς στο ψάρεμα
Στο παρελθόν, το ψάρεμα αποσκοπούσε κυρίως στην παροχή τροφής. Ωστόσο, σήμερα αυτή η τάση έχει αλλάξει και το ψάρεμα έχει γίνει δημοφιλές χόμπι και άθλημα για πολλούς. Η συζήτηση για την προστασία των ζώων και τους νομικούς κανονισμούς έχει γίνει πιο σημαντική. Σύμφωνα με τους κανονισμούς άλλων χωρών, η Ολλανδία, για παράδειγμα, απαιτεί την απελευθέρωση ορισμένων ειδών, ενώ η Δανία και η Σουηδία ενθαρρύνουν την απελευθέρωση αλλά δεν την απαιτούν. Στην Ελβετία και τη Νορβηγία, ωστόσο, η «σύλληψη και απελευθέρωση» απαγορεύεται υπό ορισμένες συνθήκες.
Αυτό που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πάνω από το 90% των ιθαγενών ειδών ψαριών ποταμών στη Γερμανία θεωρούνται απειλούμενα. Εδώ, η «αλίευση και απελευθέρωση» θα μπορούσε πράγματι να έχει θετικό αντίκτυπο στα ιχθυαποθέματα, ειδικά στα ύδατα που αλιεύονται έντονα. Ο προσεκτικός χειρισμός των αλιευμένων ψαριών είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου να αυξηθούν οι πιθανότητες επιβίωσής τους. Συμβουλές από την αλιευτική κοινότητα συμβουλεύουν να αποφύγετε τα πρίμα και να κρατήσετε το χρόνο στη στεριά όσο το δυνατόν μικρότερο.
Όπως παρατήρησε ο Jakub Vágner, ο σεβασμός για τη ζωή των ψαριών είναι πρωταρχικής σημασίας. Οι ψαράδες οφείλουν να τηρούν τους ισχύοντες νόμους και κανονισμούς προκειμένου να διασφαλίσουν βιώσιμη αλιεία και αποθέματα. Είτε στη φύση της Βόρειας Γερμανίας είτε αλλού – η καλή ικανότητα για τη διατήρηση των υδρόβιων κατοίκων μας είναι περιζήτητη και απαραίτητη.