Visser landt recordmeerval: wat zegt de dierenbeschermingswet?

Visser landt recordmeerval: wat zegt de dierenbeschermingswet?

In een spannende wedstrijd tussen mens en natuur ving visser Jakub Vágner onlangs een indrukwekkende meerval uit de wateren van Noord-Duitsland. Met urenlang geduld en een sterke wil had Vágner vijftig minuten nodig om de enorme vis aan land te trekken. Wat is er speciaal aan deze vangst? Hij overtrof zelfs zijn vorige record en veroorzaakte opwinding onder sportvissers. In een video legde hij niet alleen zijn vangst vast, maar documenteerde hij ook hoe belangrijk het voor hem is om de vis te beschermen.

Maar wat gebeurde er met de gevangen meerval? Na het meten en fotograferen wordt hij terug in het meer gezet. Opgemerkt moet worden dat de “catch and release”-methode in Duitsland niet zonder controverse is. Zoals verschillende rapporten illustreren, wordt het vrijlaten van vis in de Duitse jurisprudentie als problematisch beschouwd en zelfs geclassificeerd als dierenmishandeling. In Duitsland is het volgens de dierenbeschermingswetgeving (§17 Dierenwelzijnswet) niet toegestaan ​​om vissen te doden of pijn te doen zonder redelijke reden, en dit geldt ook voor het vrijlaten ervan.

De juridische grijze gebieden

De juridische situatie rond “vangen en vrijlaten” is verwarrend. Zoals te lezen is op angelmagazin.de, zijn vissers in het verleden betrapt op dierenmishandeling na het vrijlaten van vis. De uitspraken zijn vaak afhankelijk van de individuele omstandigheden van het geval, wat leidt tot een verscheidenheid aan uitspraken in de jurisprudentie. De vraag blijft dus: Heeft de vis daadwerkelijk last van het loslaten? Deze discussie verdeelt de meningen in de wetenschap.

Wetenschappers zijn het er niet over eens of vissen pijn kunnen voelen. Sommigen beweren dat bepaalde gedragsveranderingen duiden op een gevoel van pijn, terwijl anderen deze mening niet delen. Het sterftecijfer van vrijgelaten vissen varieert ook afhankelijk van de soort en het gebruikte vistuig. Snoekbaarzen hebben bijvoorbeeld een sterftecijfer van 27,5%, terwijl karpers slechts een sterftecijfer van 3,3% hebben. Het vermijden van prikkelhaken kan de overlevingskansen van de vis aanzienlijk vergroten.

Een wisseling van de wacht in de visserij

Vroeger was de visserij vooral gericht op het voorzien van voedsel. Tegenwoordig is deze trend echter veranderd en is vissen voor velen een populaire hobby en sport geworden. De discussie over dierenbescherming en wettelijke regelgeving is belangrijker geworden. Volgens de regelgeving in andere landen eist Nederland bijvoorbeeld de vrijlating van bepaalde soorten, terwijl Denemarken en Zweden de vrijlating aanmoedigen maar niet eisen. In Zwitserland en Noorwegen is ‘vangen en vrijlaten’ echter onder bepaalde omstandigheden verboden.

Wat vooral zorgwekkend is, is het feit dat meer dan 90% van de inheemse riviervissoorten in Duitsland als bedreigd worden beschouwd. Hier zou “vangen en vrijlaten” daadwerkelijk een positieve impact kunnen hebben op de visbestanden, vooral in zwaarbeviste wateren. Een zorgvuldige omgang met gevangen vis is cruciaal om de overlevingskansen te vergroten. Tips van de vissersgemeenschap adviseren om dreggen en weerhaken te vermijden en de tijd aan land zo kort mogelijk te houden.

Zoals Jakub Vágner opmerkte, is respect voor het leven van vissen van het allergrootste belang. Vissers zijn verplicht zich te houden aan de toepasselijke wet- en regelgeving om een ​​duurzame visserij en bestanden te garanderen. Of het nu in de Noord-Duitse natuur is of elders – een goede vaardigheid voor het behoud van onze waterbewoners is veelgevraagd en noodzakelijk.