Πικρή θλίψη στο Klütz: Ο Dagmar Burmeister παλεύει για το κουράγιο να ζήσει μετά την απώλεια

Πικρή θλίψη στο Klütz: Ο Dagmar Burmeister παλεύει για το κουράγιο να ζήσει μετά την απώλεια

Ένα σφοδρό χτύπημα της μοίρας συγκλόνισε τη ζωή του Dagmar Burmeister από το Klütz. Η 84χρονη μητέρα της υπέστη εγκεφαλικό μπροστά στα μάτια της. «Ήταν μια τρομερή στιγμή», θυμάται ο Ντάγκμαρ. Η μητέρα μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο από γιατρό επειγόντων περιστατικών, όπου ο Ντάγκμαρ έμεινε δίπλα της αυτή τη δύσκολη στιγμή. Δυστυχώς, η μητέρα της δεν μπορούσε πλέον να μιλήσει μετά το εγκεφαλικό και οι ανησυχίες για την ευημερία της ήταν πανταχού παρούσες. Αφού πέθανε η μητέρα της, η Ντάγκμαρ έπεσε σε μια βαθιά συναισθηματική τρύπα. Παρά την υποστήριξη της οικογένειάς της, ένιωθε μόνη και χαμένη.

Αυτή η απώλεια ήταν ιδιαίτερα οδυνηρή για την Ντάγκμαρ και η κηδεία ήταν επίσης μεγάλο βάρος για εκείνη. Το βρήκε εξαιρετικά δύσκολο να πει αντίο στη μητέρα της. «Ένιωθα σαν να μου αφαιρούσαν ένα μέρος της ζωής μου», περιγράφει τα συναισθήματά της. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αναζήτησε μια συνομιλία με έναν πάστορα για να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά της, και επίσης έλαβε υποστήριξη από συναδέλφους. Όμως η απώλεια δεν ήταν το μόνο πράγμα που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Ντάγκμαρ. Δέκα χρόνια αργότερα, ο πατέρας της πέθανε από προοδευτική άνοια, την οποία η οικογένεια γνώριζε πάντα.

Η σημασία της παρηγορητικής φροντίδας

Η ανακουφιστική φροντίδα είναι εξαιρετικά σημαντική στα τελευταία στάδια της ζωής ενός αγαπημένου προσώπου. Ο ΠΟΥ την ορίζει ως μια προσωποκεντρική προσέγγιση που στοχεύει να υποστηρίξει τόσο τις σωματικές όσο και τις συναισθηματικές ανάγκες των ασθενών και των οικογενειών. Μέρος αυτής της φροντίδας είναι η πρακτική βοήθεια και η συμβουλευτική θλίψης, η οποία έχει σκοπό να βοηθήσει τους πενθούντες να ζήσουν ενεργά μέχρι θανάτου και να αντιμετωπίσουν τη θλίψη. Η Dagmar Burmeister θα ήθελε περισσότερα άτομα να έχουν πρόσβαση σε τέτοιες υπηρεσίες και συνιστά να λάβετε επαγγελματική υποστήριξη για να αντιμετωπίσετε καλύτερα τη διαδικασία του πένθους.

Ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις, οι ασθενείς και οι συγγενείς τους χρειάζονται ολοκληρωμένη φροντίδα. Όπως φαίνεται από την περίπτωση ενός ασθενούς 86 ετών που δεν ήταν πλέον σε θέση να είναι ανεξάρτητος μετά από ένα σοβαρό εγκεφαλικό. Η οικογένεια βρέθηκε αντιμέτωπη με απίστευτες αποφάσεις που έπρεπε να ληφθούν επειδή δεν μπορούσε να οργανωθεί επαρκής φροντίδα στο σπίτι. Τελικά, ο ασθενής μεταφέρθηκε σε φυσιολογικό νευρολογικό τμήμα, όπου συγγενείς μπόρεσαν να τον συνοδεύσουν στις τελευταίες του ημέρες. Εδώ μπαίνουν στο παιχνίδι οι ειδικές ανάγκες των ασθενών με εγκεφαλικό, οι οποίοι συχνά υποφέρουν από παράλυση και άλλες βλάβες.

Ο ρόλος του ξενώνα και των ανακουφιστικών υπηρεσιών

Η Ecumenical Hospice Service στο Wismar προσφέρει μαθήματα τελευταίας βοήθειας από το 1998 που ασχολούνται με θέματα θανάτου, θανάτου και παρηγορητικής φροντίδας. Αυτά τα μαθήματα είναι ανεκτίμητα και η Dagmar Burmeister θα ήθελε περισσότερες προσφορές, όπως ένα πένθιμο καφέ για να μοιραστεί τη θλίψη της με άλλους. Το γεγονός ότι πολλοί συγγενείς δεν έχουν προηγούμενες οδηγίες υγείας κάνει την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ειδικοί ανακουφιστικής αγωγής υποχρεούνται να παρέχουν στους ασθενείς και τις οικογένειές τους ολοκληρωμένες συμβουλές και υποστήριξη, έτσι ώστε να είναι εγγυημένη η αξιοπρεπής υποστήριξη μέχρι την τελευταία τους πνοή.

Όταν μιλάμε για παρηγορητική φροντίδα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν είναι μόνο ιατρική περίθαλψη. Ο ΠΟΥ τονίζει ότι η πρόσβαση στην παρηγορητική φροντίδα είναι ανθρώπινο δικαίωμα για όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από την ασθένεια ή το εισόδημά τους. Ωστόσο, σε πολλές χώρες εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν. Αυτά περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, την έλλειψη κατάρτισης για ειδικούς και την ανεπαρκή πρόσβαση σε αναλγητικά φάρμακα, τα οποία συχνά διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην τελευταία φάση της ζωής.

Για την Dagmar Burmeister, η μνήμη της μητέρας της παραμένει ζωντανή. Αλλά η μετάβαση από τη θλίψη στην ελπίδα είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Συνεχίζει να βρίσκει τρόπους να μοιράζεται τις εμπειρίες της μέσω συζητήσεων και προσφορών σε άλλους για να ενθαρρύνει όσους βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις.

Για πολλούς ανθρώπους, το ταξίδι μέσα στη θλίψη και τις προκλήσεις που έρχονται με την απώλεια αγαπημένων προσώπων είναι ένα από τα μεγαλύτερα άγχη στη ζωή. Το Dagmar Burmeister είναι ένα παράδειγμα του πόσο σημαντικό είναι να μην αισθάνεσαι μόνος και να αναζητάς υποστήριξη. Η παρηγορητική φροντίδα μπορεί να συμβάλει πολύτιμη στο να γίνουν οι τελευταίες μέρες της ζωής η καλύτερη στιγμή για ασθενείς και συγγενείς.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών και τη σημασία της παρηγορητικής φροντίδας, διαβάστε αναφορές από Εφημερίδα της Βαλτικής Θάλασσας, Hospice.at και ΠΟΥ.