Τα σχέδια ονόματος των Πράσινης στην Αουρίχη απέτυχαν: Η Κεντρική Κλινική παραμένει!

Zentralklinik in Aurich bleibt unbenannt; Antrag der Grünen auf Hermine Heusler-Edenhuizen abgelehnt. Aktuelle Entwicklungen im Kreistag.
Η κεντρική κλινική στην Aurich παραμένει ανώνυμη. Η αίτηση των Πράσινης για την Ερμιόνη Heusler-Edenhuizen απέρριψε. Τρέχουσες εξελίξεις στο περιφερειακό συμβούλιο. (Symbolbild/MND)

Τα σχέδια ονόματος των Πράσινης στην Αουρίχη απέτυχαν: Η Κεντρική Κλινική παραμένει!

Aurich, Deutschland - Το όνομα παραμένει, δηλαδή ο τενόρος στο Επαρχιακό Συμβούλιο της Περιφέρειας Aurich χθες. Η πρόταση των Πρασίνων για τη μετονομασία της «Κεντρικής Κλινικής Ανατολής της Φαρσίας» σε «νοσοκομείο Herminen» απορρίφθηκε. Η απόφαση αυτή προκάλεσε συζητήσεις επειδή το νέο όνομα θα έπρεπε να αναφέρει τον πρώτο γερμανικό γυναικολόγο και ακτιβιστή των δικαιωμάτων των γυναικών Hermine Heusler-Edenhuizen. Ωστόσο, το εποπτικό συμβούλιο επέλεξε το προηγούμενο όνομα χωρίς συντονισμό στον πολιτικό χώρο ή την ενσωμάτωση του πληθυσμού. Ο διαχειριστής της περιφέρειας Olaf I ορυχείο εξήγησε ότι ο όρος "κεντρική κλινική" είναι ήδη καθιερωμένη και θετική από τον πληθυσμό. Η απόφαση αυτή όχι μόνο αντιμετωπίζει την έγκριση, αλλά και για την κριτική, ειδικά από την πλευρά των Πράσινων.

Η Gila Altmann, ένας περιφερειακός πολιτικός των πράσινων, σχολίασε ανησυχίες για τις αρνητικές επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει το κτίριο της κλινικής στον κόσμο των πουλιών. Επέκρινε την απόρριψη της πρότασης ονόματος ως "κακός". Κατά την ψηφοφορία για τη μετονομασία, μόνο έξι περιφερειακοί πολιτικοί ήταν πρόθυμοι να δώσουν τη φωνή τους για την πρόταση του Hermine Heusler-Edenhuizen. Η αποδεδειγμένη ονομασία προφανώς αξίζει περισσότερο.

Ένας αξιοσημείωτος πρωτοπόρος

Hermine Heusler-Edenhuizen, γεννημένος στις 16 Μαρτίου 1872 στο Pewsum, ήταν ένας πραγματικός πρωτοπόρος της εποχής της. Ήταν ο πρώτος επίσημα αναγνωρισμένος και κάτοικος γυναικολόγος στη Γερμανία και ήταν παθιασμένος με τα δικαιώματα των γυναικών. Μετά από μια σοβαρή ασθένεια, αποφάσισε να αντισταθμίσει το Abitur και τελικά μελέτησε την ιατρική στη Ζυρίχη, Halle και Bonn, όπου έβγαλε τις εξετάσεις της το 1903

Από το 1911 εργάστηκε ως γυναικολόγος στο Βερολίνο, ίδρυσε ένα πολυκλινικό για τις γυναίκες και αγωνίστηκε με επιτυχία εναντίον του φοβερού πυρετού του παιδιού. Εκτός από την ιατρική της καριέρα, ο Heusler-Edenhuizen αγωνίστηκε επίσης για την άμβλωση της παραγράφου 218 και ήταν ο πρώτος πρόεδρος της "Ομοσπονδίας Γερμανών γιατρών". Η δουλειά της ζωής σας δεν είναι μόνο ένα παράδειγμα γυναικών στην ιατρική, αλλά και για την κοινωνική αλλαγή και τη χειραφέτηση.

Τιμές και ανάμνηση

Στη μνήμη του σημαντικού ρόλου τους στην ιστορία της ιατρικής των γυναικών, οι πλάκες στη γενέτειρα και στο οικογενειακό κέντρο στο Pewsum δημιουργήθηκαν. Το 2012, η ​​πόλη της Ερμιόνης Heusler-Edenhuizen άνοιξε στο Krummhörn για να κρατήσει την κληρονομιά της ζωντανή. Επιπλέον, το βραβείο Hermine Heusler-Edenhuizen εισήχθη το 2010, το οποίο απονεμήθηκε εξαιρετική δημοσιογραφική εργασία στον τομέα της γυναικολογίας και της μαιευτικής.

Τόσο η απόρριψη της πρότασης ονόματος στο περιφερειακό συμβούλιο όσο και το έργο της ζωής του Hermine Heusler-Edenhuizen ρίχνουν μια ματιά στις προκλήσεις και τα επιτεύγματα των γυναικών στην ιατρική και την κοινωνία. Η τοπική συνειδητοποίηση του παρελθόντος και η εκτίμηση των ισχυρών γυναικών θα μπορούσε ενδεχομένως να αποτελέσει ώθηση για αλλαγές που είναι σημαντικές για τις μελλοντικές γενιές.

Η συζήτηση για το όνομα της κλινικής σίγουρα δεν θα σιωπήσει τόσο γρήγορα. Μια μετονομασία δεν θα σήμαινε μόνο την εκτίμηση του Heusler-Edenhuizen, αλλά και ένα ισχυρό σημάδι της ισότητας για το φύλο σήμερα. Ίσως είναι καιρός για την περιοχή της Ανατολής Frisia να πηδήσει ξανά πάνω από τη σκιά της και οι πρωτοπόροι όπως ο Hermine Heusler-Edenhuizen να δώσουν την αναγνώριση ότι αξίζουν.

nwzonline αναφέρει href = "https://www.frauenorte-niedersachsen.de/die-fort-und-beruf/hermine-heusler-edenhuizen/"> frauenorte niedersachsen αναφέρει Wikipedia "αναφορές

Details
OrtAurich, Deutschland
Quellen