Ηλικιωμένη γυναίκα παλεύει για περισσότερους πάγκους στις στάσεις λεωφορείων στο Wilhelmshaven!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Ένας ηλικιωμένος πολίτης στο Wilhelmshaven ζητά περισσότερα παγκάκια στις στάσεις λεωφορείων για τη βελτίωση της προσβασιμότητας για τους ηλικιωμένους.

Eine Seniorin in Wilhelmshaven fordert mehr Sitzbänke an Bushaltestellen, um die Barrierefreiheit für ältere Menschen zu verbessern.
Ένας ηλικιωμένος πολίτης στο Wilhelmshaven ζητά περισσότερα παγκάκια στις στάσεις λεωφορείων για τη βελτίωση της προσβασιμότητας για τους ηλικιωμένους.

Ηλικιωμένη γυναίκα παλεύει για περισσότερους πάγκους στις στάσεις λεωφορείων στο Wilhelmshaven!

Στο Wilhelmshaven, η κατάσταση στις στάσεις λεωφορείων γίνεται ολοένα και περισσότερο ζήτημα, ειδικά για τους ηλικιωμένους και τα άτομα με περιορισμένη κινητικότητα. Η αφοσιωμένη Ursula Ahrns-Klöfer έχει θέσει ως αποστολή της να διορθώσει την κατάσταση και ζητά περισσότερους πάγκους και χώρους αναμονής. Τονίζει πόσο σημαντικές είναι αυτές οι εγκαταστάσεις για τους ηλικιωμένους, οι οποίοι συχνά πρέπει να περιμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ειδικά στη στάση «Luisenstrasse», όπου υπάρχει έλλειψη θέσεων. Μια ματιά στα ριάλιτι: Η γραμμή 3 έχει μόνο τρεις από τις 18 στάσεις που είναι εξοπλισμένες με στέγη και καθίσματα, ενώ η πόλη Wilhelmshaven λειτουργεί συνολικά περίπου 320 στάσεις λεωφορείων, μόνο μερικές από τις οποίες είναι εξοπλισμένες με καταφύγια αναμονής και καθίσματα.

Η έλλειψη πάγκων εξηγείται από την εκπρόσωπο της πόλης Τζούλια Μουθ ως αποτέλεσμα της χαμηλής χρήσης πολλών στάσεων. Συχνά αυτές οι εγκαταστάσεις δεν είναι ευθύνη της πόλης, αλλά είναι ευθύνη του κρατιδίου της Κάτω Σαξονίας, γεγονός που περιπλέκει περαιτέρω τα πράγματα. Η Ahrns-Klöfer είναι ιδιαίτερα επικριτική για την κατάσταση στην Gökerstrasse και στη στάση «Friedrich-Paffrath-Strasse», όπου η ανάγκη για καθίσματα είναι μεγάλη. «Η μόνη επιλογή που απομένει για τους ηλικιωμένους είναι να καθίσουν σε ένα δροσερό παγκάκι ή να περιμένουν όρθιοι», εξηγεί η Ahrns-Klöfer.

Η πρόκληση της προσβασιμότητας

Το πρόβλημα της έλλειψης θέσεων φέρνει μαζί του και τη συζήτηση για την προσβασιμότητα στους δημόσιους χώρους. Ο νόμος για την ισότητα των ατόμων με αναπηρία (BGG) και οι απαιτήσεις του νόμου για την ενίσχυση της προσβασιμότητας (BFSG), ο οποίος τίθεται σε ισχύ έως τα τέλη Ιουνίου 2025, θέτουν υψηλές απαιτήσεις για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Η προσβασιμότητα γίνεται κρίσιμος παράγοντας όχι μόνο για τα άτομα με αναπηρία, αλλά και για τους ηλικιωμένους προκειμένου να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή. Δεν αμφισβητείται ότι τα μέσα μαζικής μεταφοράς πρέπει επίσης να αντιμετωπίζουν υλικά όπως το SEDO και τον μοντέρνο σχεδιασμό χωρίς εμπόδια.

Η SEDO προσφέρει μια ευρεία γκάμα πάγκων υψηλής ποιότητας, χωρίς εμπόδια, που χαρακτηρίζονται από την αντοχή και την ευελιξία τους. Αυτοί οι πάγκοι έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να παρέχουν άνετα καθίσματα για άτομα με περιπατητές ή αναπηρικά καροτσάκια. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην ατομική προσαρμογή, ώστε οι ηλικιωμένοι να υποστηρίζονται στην κινητικότητά τους. Οι πλάτες και τα υποβραχιόνια διευκολύνουν το κάθισμα και την ορθοστασία, κάτι που είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τις παλαιότερες γενιές.

Μια πρωτοβουλία για βελτίωση

Η Ahrns-Klöfer έστειλε επιστολή στον δήμαρχο Carsten Feist και στην εταιρεία μεταφορών πριν από ένα χρόνο, αλλά δεν υπήρξε απάντηση. Τώρα σχεδιάζει μια εκστρατεία συγκέντρωσης κεφαλαίων για να συνεργαστεί με το κοινό για να χρηματοδοτήσει περισσότερους πάγκους. «Δεν πρόκειται μόνο για την άνεση, αλλά για την αξιοπρέπεια των ανθρώπων που βασίζονται σε αυτές τις εγκαταστάσεις», τονίζει. Η μετασκευή με καταφύγια αναμονής θα κόστιζε στην πόλη περίπου 25.000 ευρώ ανά στάση, ποσό που συχνά δεν παρέχεται.

Σε μια εποχή που οι επενδύσεις στην προσβασιμότητα και τη συναφή ποιότητα ζωής θα πρέπει να αυξηθούν, είναι σημαντικό να ακουστεί η φωνή των πολιτών. Διότι όπως τονίζει η BMV: η προσβασιμότητα δεν είναι απλώς νομική απαίτηση, αλλά και ένδειξη κοινωνικής ευθύνης και ευκαιριών συμμετοχής για όλους. Στο Wilhelmshaven, η χρήση περισσότερων πάγκων στις στάσεις λεωφορείων θα μπορούσε να είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση για να μπορέσουν όλοι οι πολίτες να χρησιμοποιούν εξίσου τα μέσα μαζικής μεταφοράς.