103 lata pełne mądrości: Erika Ziefle odkrywa sekret swojego życia

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Erika Ziefle, najstarsza mieszkanka Ducherowa, 20 czerwca 2025 roku będzie obchodzić swoje 103. urodziny i dzieli się sekretem swojego życia.

Erika Ziefle, die älteste Einwohnerin von Ducherow, feiert am 20. Juni 2025 ihren 103. Geburtstag und teilt ihr Lebensgeheimnis.
Erika Ziefle, najstarsza mieszkanka Ducherowa, 20 czerwca 2025 roku będzie obchodzić swoje 103. urodziny i dzieli się sekretem swojego życia.

103 lata pełne mądrości: Erika Ziefle odkrywa sekret swojego życia

Historia życia Eriki Ziefle z Rathebur jest niezwykła nie tylko dlatego, że niedawno obchodziła swoje 103. urodziny. Jest także żywym świadkiem zmian, jakie zaszły w Niemczech od początków istnienia Republiki Weimarskiej. Burmistrz Martin Weitmann pogratulował najstarszej mieszkance Ducherowa kolorowymi kwiatami i życzył jej wszystkiego najlepszego na kolejne lata. Erika zdradza swój przepis na szczęśliwą starość: solidny tryb życia, zdrowie, brak alkoholu i lojalność. Ich spostrzeżenia mogą być ważne nie tylko dla starszych pokoleń, ale także dla młodszych.

W roku 1922, roku narodzin Eriki, Niemcy wciąż znajdowały się na początku dramatycznej transformacji. Republika Weimarska dopiero co powstała i ludzie próbowali uporać się ze skutkami I wojny światowej. Straty w wyniku wojny około dziesięciu milionów ludzi odcisnęły piętno na społeczeństwie, wyrażając się głodem, chaosem i niepokojami politycznymi. W tym niepewnym czasie światło dzienne ujrzały także pierwsze żelki, zwane wówczas „tańczącymi misiami”, wynalezione przez Hansa Riegela z Haribo, dzięki któremu ten słodki poczęstunek stał się popularny. Demokratyzacja słodyczy była częścią zmiany społecznej, która zwiększyła przystępność luksusowej żywności dla ogółu społeczeństwa i w ten sposób przyczyniła się w niewielkim, ale istotnym stopniu do nowego podejścia do życia.

Republika Weimarska i jej dziedzictwo

Republika Weimarska, która istniała w latach 1919–1933, była czasem zmian i optymizmu. Wraz z wprowadzeniem powszechnego prawa wyborczego i równości prawnej obywateli młoda demokracja próbowała stworzyć nowoczesne społeczeństwo. Niemniej jednak kraj był mocno podzielony, co znalazło odzwierciedlenie m.in. w szybkiej liczbie 13 kanclerzy Rzeszy w ciągu 14 lat. Nie można było przeoczyć rozczarowań i przeszkód, które towarzyszyły Republice Weimarskiej, zwłaszcza wysokiego bezrobocia i uciążliwych żądań odszkodowawczych wynikających z traktatu wersalskiego.

Pierwsze wybory w nowej demokracji wzbudziły duże nadzieje, ale rzeczywistość często była inna. „Złote lata dwudzieste” charakteryzowały się ożywieniem, ale także dramatycznymi niepowodzeniami gospodarczymi. W tym kontekście życie Eriki Ziefle było skromne, ale stabilne. Jest dumna, że ​​mieszka we własnych czterech ścianach, przy wsparciu córki Anity Rost i opieki społecznej Johanniter.

Słodycze jako element rozwoju kulturalnego

Wraz z pojawieniem się żelków i innych wyrobów cukierniczych zaczęła się dyskusja na temat roli zachowań konsumenckich w społeczeństwie. Pod presją ekonomiczną i społeczną wiele osób zaczęło szukać drobnych przyjemności, a słodycze takie jak żelki-misie stały się dostępne dla wielu. Doris Richter, dyrektor zarządzająca sklepu z żelek-misami, opisuje nostalgiczną wartość, jaką żelki-misie z małymi owocami mają do dziś. Spożycie gum owocowych w Niemczech wzrosło obecnie do około 200 000 ton rocznie, co stanowi imponujący znak popularności tych małych smakołyków.

Z okazji swoich 104. urodzin Erika planuje kolację z lodami z burmistrzem. Ta tradycja wspólnoty i spotkań to kolejny wkład w tajny przepis na satysfakcjonujące życie, który wypracowywała przez ponad sto lat. Zatem ciągła radość z małych rzeczy w połączeniu z solidnym stylem życia jest tym, co sprawia, że ​​jest młoda do dziś.

Życie Eriki Ziefle pokazuje nam, że pomimo licznych wyzwań, przed którymi stały Niemcy na przestrzeni dziesięcioleci – zarówno w społeczeństwie, jak i w życiu prywatnym – dążenie do prostoty, zdrowia i więzi powinno nadal być w centrum uwagi. Jej historia jest zachęcającym przesłaniem, które uczy nas doceniać małe radości w życiu.