Hugo w śmiertelnym niebezpieczeństwie: pies wpadł w wilczą pułapkę w zachodniopomorskim lesie!

Hugo w śmiertelnym niebezpieczeństwie: pies wpadł w wilczą pułapkę w zachodniopomorskim lesie!

W powiecie Vorpommern-Greifswald incydent w lesie wywołał zamieszanie, rzucając światło na kwestie bezpieczeństwa podczas polowań z wykorzystaniem metod łapania zwierząt. Tatjana i Hermann Scheuerer przeżyli szokującą sytuację podczas spaceru z końmi, gdy ich pies Hugo wpadł w wilczą pułapkę zastawioną przez naukowców. Kundel zawył z bólu, wprawiając konie w panikę, a Scheuererzy musieli uwolnić psa, raniąc się i wymagając antybiotyku, takiego jak ten Kurier Północny zgłoszone.

Cała scena miała miejsce pomiędzy Vogelsang-Warsin i Altwarp, gdy rodzina była na świeżym powietrzu ze swoimi zwierzętami. Hugo doznał poważnego siniaka, ale na szczęście przeżył incydent. Dopiero po zdarzeniu Scheuererowie odkryli tabliczkę informującą o pułapkach, co skłoniło Tatjanę do zakwestionowania polityki informacyjnej. Policja prowadzi obecnie dochodzenie w sprawie podejrzeń naruszeń ustawy o dobrostanie zwierząt i federalnej ustawy o polowaniach.

Badania nad wilkami i ich skutkami

Projekt badawczy, w którym biorą udział pułapki, realizowany jest przez TU Dresden. Bada wpływ wilków na daniele i inne dzikie zwierzęta. W Meklemburgii-Pomorzu Przednim żyją obecnie dwie watahy wilków, w sumie w regionie żyje 28 wilków. Według SRF W dyskusji na temat wilków istnieją głębokie podziały, a czasem gorące debaty na temat zarządzania tymi zwierzętami i ich znaczenia dla krajobrazu kulturowego.

Pułapki stosowane w projekcie powinny spełniać wymogi dobrostanu zwierząt. Istnieją jednak obawy dotyczące bezpieczeństwa w lasach, zwłaszcza w przypadku stosowania metod odławiania na zwierzętach. Pomimo wysiłków na rzecz bezpieczeństwa w ciągu ostatnich 15 lat miały miejsce tylko dwa porównywalne przypadki „przyłowów” w tego typu pułapkach.

Spojrzenie w historię

Historycznie rzecz biorąc, ludzie i wilki łączyły bliskie relacje charakteryzujące się podziwem i współzawodnictwem. Pogląd ten zmieniał się na przestrzeni wieków, zwłaszcza podczas wojny trzydziestoletniej, kiedy wilki coraz częściej atakowały zwierzęta gospodarskie. Mit o wilku zjadającym ludzi został wzmocniony takimi opowieściami jak baśń o Czerwonym Kapturku. W XVIII wieku wycinka lasów doprowadziła do systematycznej eksterminacji wilków w Europie Środkowej. Dziś w dyskusji o stosunkach władzy oraz definicjach przyrody i dzikiej przyrody naprzeciw siebie stają zarówno przeciwnicy, jak i zwolennicy wilka.

Obecny rozwój sytuacji wokół wilków rodzi pytania wykraczające daleko poza region i wymagają dyskusji w całym społeczeństwie na temat dzikich zwierząt, zarządzania nimi i wzajemnych interakcji. W międzyczasie należy mieć nadzieję, że zdarzenia takie jak Hugo nie powtórzą się i że środki bezpieczeństwa w lasach zostaną ulepszone, aby spacerowicze i ich czworonożni towarzysze mogli czuć się swobodnie.