Hiam Abbass: Między nostalgią a poszukiwaniem tożsamości

Hiam Abbass: Między nostalgią a poszukiwaniem tożsamości

Hiam Abbass, utalentowana aktorka i reżyserka o palestyńskich korzeniach, po raz kolejny wywołuje zamieszanie. Jej najnowszy film dokumentalny „Bye bye Tibériade” w reżyserii jej córki Liny Soualem był niedawno pokazywany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Marrakeszu. Film przedstawia burzliwą historię Abbass i jej rodziny, którzy zostali wypędzeni z Tibériade podczas Nakby w 1948 roku i znaleźli schronienie w Deir Hanna. Publiczność uhonorowała projekcję głośnymi okrzykami aplauzu, takimi jak „vive la Palestine”, podkreślając nieustającą aktualność tematu. W szczególnym roku naznaczonym eskalacją w Gazie dokument zyskał dodatkową głębię emocjonalną po tym, jak grupa terrorystyczna Hamas przeprowadziła niszczycielski atak 7 października 2023 r.

„Bye bye Tibériade” to nie tylko dokument, ale także konkurent do Oscara 2024 w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy. Oczekuje się, że premiera we Francji odbędzie się wiosną 2026 roku. Sama Abbass, urodzona w Nazarecie, od lat 80. mieszkająca w Paryżu, w swojej twórczości często porusza wyzwania i ból wygnania, a także poszukiwanie tożsamości. Do sztuki trafiła poprzez scenę Palestyńskiego Teatru Narodowego El-Hakawti, którego zamknięcie oznaczało gorzki zwrot w jej karierze.

Tło osobiste

Hiam Abbass ma podwójną tożsamość kulturową, którą dzieli z francuską aktorką Zinédine Soualem, a także własną historię naznaczoną wygnaniem i stratą. Matka i babcia odegrały rolę formacyjną w jej dzieciństwie, w którym wyczuwalna była nostalgia za utraconą Palestyną. W dokumencie wyraźnie widać sentymentalny związek z babcią, podobnie jak wiążące przekazanie tożsamości palestyńskiej jej dwóm córkom, Linie i Mounie.

Co więcej, w toczącej się obecnie dyskusji na temat jej twórczości Abbass opisuje, że przekazywanie kultury i tożsamości jest niezwykle istotnym zadaniem. Uważa za ważne zidentyfikowanie poczucia „między światami”, które obejmuje różnorodność tożsamości arabskiej, europejskiej, francuskiej i feministycznej. Jej związek z poezją Khalila Gibrana, zwłaszcza dotyczącą poczucia wyobcowania w tym świecie, ukazuje głębokie rany emocjonalne pozostawione przez doświadczenia jej przodków. „Jestem obca na tym świecie” to powrót do korzeni, który towarzyszy jej w trudnych chwilach.

Trauma i stres kulturowy

Po masowym ataku Hamasu w październiku 2023 r. Abbass wyraził głębokie wyczerpanie emocjonalne. W wywiadzie relacjonuje traumę wojny i związane z nią wyzwania dla społeczności palestyńskiej. Sytuacja w Gazie szczególnie utrudnia utrzymanie własnej postawy i nie załamanie się pod ciężarem emocji. W tym kontekście jej narracja nabiera pilności, ponieważ na pierwszym planie stawia ból i odporność palestyńskich kobiet.

Przemysł filmowy ugruntował swoją pozycję Hiam Abbass nie tylko jako aktorka, ale także reżyser i scenarzysta wielu produkcji, m.in. „Czerwonej satyny”, „Teraz raju” i hitowego serialu „Sukcesja”. Udziałem w międzynarodowych produkcjach filmowych i członkostwem w Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej zapewniła jej zaszczytne miejsce w świecie kina. Jej prace to nie tylko sztuka, ale potężne świadectwo doświadczeń, nadziei i kultury palestyńskiego dziedzictwa.

Wyzwania, przed którymi stoi Abbass, znajdują odzwierciedlenie zarówno w jej życiu, jak i sztuce, podkreślając znaczenie tworzenia dialogu na temat tożsamości i przynależności kulturowej za pomocą twórczych środków. To będzie ekscytujące obserwować, jak historie ich i ich przodków będą się rozwijać i poruszać widzów w nadchodzących miesiącach.

Więcej o Hiam Abbass i jej filmie „Bye bye Tibériade” można dowiedzieć się w szczegółach na stronie Kultura Francji, El Watan I Wikipedia.