Van Iran tot Gifhorn: Hami Amiri's ontroerende ontsnappingsgeschiedenis

Van Iran tot Gifhorn: Hami Amiri's ontroerende ontsnappingsgeschiedenis

Gifhorn, Deutschland - Hami Amiri, de 32-jarige kapper uit Gifhorn, heeft een lange en ontroerende reis gehad. Geboren in Iran, ervoer hij vlucht, oorlog en de scheiding van zijn familie. Hij woont sinds 2016 in Duitsland en heeft hier zijn eigen kappersstudio geopend. Verhalen aanraken over zijn thuisland en de pijnlijke herinneringen aan zijn familie die in Iran woont, vertellen veel over de realiteit van vluchtelingen. "Ik heb haar tien jaar niet meer gezien", zegt Amiri. De onzekerheid over de verblijfplaats van zijn familieleden blijft een constante metgezel in zijn leven, die wordt gekenmerkt door de oorlog tussen Israël en Iran. "Er is iets", merkt hij op als hij praat over de situatie in zijn thuisland. Lees meer over de geschiedenis van Hami Amiri en de uitdagingen waarmee hij wordt geconfronteerd met WAZ.

Amiri vluchtte aanvankelijk naar Turkije, waar hij een jaar doorbracht. Een risicovolle bootoverdracht via de Middellandse Zee naar Griekenland kostte hem meer dan 5.000 euro. Hij herinnert zich: "Een andere boot zakte en 60 mensen verdronken." Deze vreselijke ervaringen maken deel uit van een groter trauma dat wereldwijd meer dan 120 miljoen mensen deelt, velen van hen reden door oorlogen en klimaatcatastrofes. De uitdagingen waarmee vluchtelingen worden geconfronteerd, zijn nauw verbonden met de structurele moeilijkheden in Duitsland: gebrek aan huisvesting, gebrek aan plaatsen in onderwijsinstellingen en hoge hindernissen voor integratie op de arbeidsmarkt. Duitsland speelt een centrale rol in de huidige vluchtelingensituatie, omdat het de belangrijkste bestemming blijft voor velen die op zoek zijn naar een nieuw huis, zoals dbb.

Een nieuw begin in Duitsland

Maar het leven hier is allesbehalve gemakkelijk. "Ik mocht in het eerste jaar niet werken, mijn training werd niet erkend", zegt Amiri. Hij leerde zichzelf de Duitse taal in afwachting van een taalcursus. Met een mini -baan als kapper begon hij eindelijk zijn nieuwe start. In de tussentijd heeft hij de "Amiri" kappersstudio geopend in Borsigstrasse, ondersteund door vrienden en de gemeenschap van de Gifhorn Friedenskirche, die hem nuttig was. Een bank had geweigerd hem te financieren vanwege zijn onzekere verblijfssituatie.

"Liefdadigheid en solidariteit zijn wat belangrijk voor mij is", zegt Amiri over hoe belangrijk hij andere mensen steunde. In een tijd waarin meer en meer vluchtelingenmensen in Duitsland vechten voor een nieuw leven, is de toevlucht voor velen een levende vraag. De christelijke gemeenschappen wereldwijd zijn toegewijd aan degenen die bescherming zoeken en zijn toegewijd aan hun rechten. De uitdagingen op gemeentelijk niveau mogen echter niet worden onderschat, zoals ekd geïllustreerd: hier wordt een gezamenlijke actie gevraagd om chariteit in concrete hulp om te zetten in concrete hulp.

de toekomst blijft onzeker

Hoewel Amiri een nieuw leven is begonnen en in Duitsland is getrouwd, blijft zijn toekomst onzeker. Zijn verblijfsvergunning, die hij na een lange wachttijd van acht jaar ontving, is slechts drie jaar van toepassing. De vragen over de hereniging en integratieopties van gezinnen zijn voor velen van het grootste belang, niet alleen voor hem, en dragen bij aan onzekerheid. "Ik hoop dat ik op een dag mijn familie weer kan zien", zegt Amiri met een rustige stem. "Maar nu genieten we van ons leven hier met onze dochter, die werd geboren toen we in Duitsland waren."

De realiteit voor veel vluchtelingen is complex. Toegang tot werk is vaak beperkt, maar na acht jaar kan ongeveer 86 procent van de vluchtelingenmannen in Duitsland een baan vinden. Meer dan 31.000 mensen hebben de afgelopen jaren hun leven verloren bij de externe grenzen van de EU. Asylum -politieke veranderingen sinds 2015 laten zien hoe gepolariseerd de discussie over migratie en integratie is. Met meer dan 29 procent van de bevolking die migratiegeschiedenis heeft, is Duitsland een land van immigratie, maar de vragen van rechtvaardigheid en humanitaire verantwoordelijkheid blijven bestaan.