Πρεμιέρα στο Θέατρο Έμμα: «Η Γέφυρα του Κεράτινου Κόλπου» εμπνέει!

Πρεμιέρα στο Θέατρο Έμμα: «Η Γέφυρα του Κεράτινου Κόλπου» εμπνέει!

Στις 29 Αυγούστου 2025, το Osnabrück Theatre γιόρτασε την πρεμιέρα του νέου του έργου «The Bridge of the Golden Horn», μια εμπνευσμένη παραγωγή του ομώνυμου μυθιστορήματος της Emine Sevgi Özdamar, που δημοσιεύτηκε το 1998. Αυτή η συναρπαστική ιστορία σκιαγραφεί την ιστορία ζωής μιας νεαρής γυναίκας από την Κωνσταντινούπολη που μετανάστευσε στη συνέχεια ως τηλεπυρήνα. το όνειρό της να υποδυθεί. Η ιστορία εκτυλίσσεται με φόντο τις πολιτικές αναταραχές στην Τουρκία, όπου η πρωταγωνίστρια είναι βαθιά εμπλεγμένη στο φοιτητικό κίνημα και βιώνει από πρώτο χέρι τον τρόμο του τουρκικού κράτους. Μετά την επιστροφή της στη Γερμανία, η επιστροφή στη γερμανική γλώσσα γίνεται κεντρικό θέμα της ταυτότητάς της καθώς έχει χάσει τη μητρική της γλώσσα. Αυτή η πολύπλευρη αφήγηση του φόβου της απώλειας, της ελπίδας και της αυτοδυναμίας απεικονίζεται ζωντανά από nachtkritik.de.

Η διασκευή του μυθιστορήματος για τη σκηνή γράφτηκε από τους Tanju Girişken και Sophie Hein και διαρκεί περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά. Αυτή η παραγωγή χρησιμοποιεί μια διαδραστική μορφή που περιλαμβάνει συνεδρίες ερωτήσεων και απαντήσεων και συζητήσεις για θέματα πολυγλωσσίας και εξορίας. Η προσκεκλημένη μουσικός Elif Batman φέρνει πρόσθετες προοπτικές απεικονίζοντας ζωντανά τις εμπειρίες ενός δίγλωσσου μέλους του κοινού. Η ομάδα των ηθοποιών, αποτελούμενη από τους Lua Mariell Barros Heckmanns, William Hauf και Sascha Maria Icks, παρουσιάζει την ιστορία κυρίως με σκηνικά στιγμιότυπα και σκίτσα τύπου, αν και σε μεγάλο βαθμό λείπουν οι διάλογοι.

Μια ματιά στην καλλιτέχνιδα Emine Sevgi Özdamar

Η Emine Sevgi Özdamar, γεννημένη στη Μαλατύλα το 1946, ζει στη Γερμανία από το 1971 και έχει καθιερωθεί ως μια από τις εξαιρετικές φωνές στη μεταναστευτική λογοτεχνία. Είναι η πρώτη μη γερμανόφωνη συγγραφέας που έλαβε το Βραβείο Ingeborg Bachmann το 1991. Τα γραπτά της δεν αφορούν μόνο τις προκλήσεις της μετανάστευσης, αλλά και την αναμέτρηση με μια πολυπολιτισμική πραγματικότητα. Η Özdamar ήρθε στη Γερμανία ως εργάτρια και ενσωματώνει αυτοβιογραφικά στοιχεία στα έργα της, ιδιαίτερα την παιδική της ηλικία και τη νεότητά της στην Τουρκία, καθώς και την επιρροή της οικογένειάς της στη ζωή και τη δουλειά της. Τα κείμενά της χαρακτηρίζονται από τη δική τους, δημιουργική γλώσσα, η οποία συχνά συνδυάζει παραβιάσεις γραμματικών και συντακτικών κανόνων καθώς και τουρκικές επιρροές. Προσπαθεί να οικοδομήσει μια γέφυρα μεταξύ της καταγωγής της και της γερμανικής κουλτούρας, όπως περιγράφει το journals.openedition.org.

Μέσω της απώλειας της μητρικής της γλώσσας και της ανάκτησης της ταυτότητάς της στον γερμανόφωνο κόσμο, αντιμετωπίζει πολλά κοινωνικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της θέσης της γυναίκας στην τουρκική κοινωνία. Το έργο της διεγείρει τη σκέψη και τον προβληματισμό σχετικά με τις πολιτιστικές ταυτότητες και τις προκλήσεις που συνδέονται με τη μετανάστευση, κάτι που είναι σημαντικό στην τρέχουσα συζήτηση για τη μετανάστευση και την ένταξη.

Πολιτιστικός προβληματισμός και κοινωνική ανάπτυξη

Η μετανάστευση έχει γίνει ένα πανταχού παρόν θέμα στη Γερμανία, ειδικά από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Το κοινωνικό πλαίσιο έχει αλλάξει σημαντικά, ό,τι κι αν γίνει [academia.edu](https://www.academia.edu/143083577/Interkulturalit%C3%A4t_und_Differenzerlebnis_in_der_Migrations literatur_Er%C3%B6rterung_am_Beispiel_der_deutsch_t%C3%BCrkischen_Autoren_Emine_Sevgi_%C3%96zdamar_und_Feridun_) δείχνει. Οι αρνητικές στάσεις απέναντι στη μετανάστευση βασίζονται συχνά στον φόβο απώλειας της ταυτότητας. Ενώ στο παρελθόν κυριαρχούσε η προσκόλληση σε μια ομοιογενή πολιτιστική ταυτότητα, η ένταξη των μεταναστών είναι τώρα πιο σημαντική από ποτέ. Οι στατιστικές δείχνουν ότι περίπου το 20% του γερμανικού πληθυσμού έχει ήδη μεταναστευτικό υπόβαθρο. Προκειμένου να προωθηθεί η ειρηνική συνύπαρξη, είναι απαραίτητο να αποδεχθούμε τη μετανάστευση ως φυσική διαδικασία και να διαμορφώσουμε ενεργά την ένταξη και την ένταξη.

Η παραγωγή του «The Bridge from the Golden Horn» χρησιμεύει όχι μόνο ως καλλιτεχνική έκφραση, αλλά και ως πλατφόρμα για την εξέταση των θεμάτων της ταυτότητας, της πολυγλωσσίας και της ζωής στην εξορία. Το έργο του Özdamar δείχνει ξεκάθαρα τη σημασία της οικοδόμησης γεφυρών μεταξύ των πολιτισμών - ένα μήνυμα που είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.