Première in het Emma Theater: De Brug van de Gouden Hoorn” inspireert!

Première in het Emma Theater: De Brug van de Gouden Hoorn” inspireert!

Op 29 augustus 2025 vierde het Osnabrück Theater de première van zijn nieuwe toneelstuk ‘De brug van de Gouden Hoorn’, een geïnspireerde productie van de gelijknamige roman van Emine Sevgi Özdamar, gepubliceerd in 1998. Dit aangrijpende verhaal schetst het levensverhaal van een jonge vrouw uit Istanbul die naar Duitsland emigreerde om de kost te verdienen als arbeider bij Telefunken en vervolgens haar droom van acteren na te streven. Het verhaal speelt zich af tegen de achtergrond van politieke onrust in Turkije, waar de hoofdpersoon nauw betrokken is bij de studentenbeweging en de terreur van de Turkse staat uit de eerste hand ervaart. Na haar terugkeer naar Duitsland wordt de terugkeer naar de Duitse taal een centraal thema van haar identiteit, aangezien ze haar moedertaal heeft verloren. Dit veelzijdige verhaal over angst voor verlies, hoop en zelfbekrachtiging wordt levendig verbeeld door nachtkritik.de.

De toneelbewerking van de roman is geschreven door Tanju Girişken en Sophie Hein en duurt ongeveer 1 uur en 45 minuten. Deze productie maakt gebruik van een interactief format met vraag- en antwoordsessies en discussies over de onderwerpen meertaligheid en ballingschap. Gastmuzikant Elif Batman brengt extra perspectieven door de ervaringen van een tweetalig publiekslid levendig te illustreren. Het acteursteam, bestaande uit Lua Mariell Barros Heckmanns, William Hauf en Sascha Maria Icks, presenteert het verhaal vooral in landschappelijke hoogtepunten en typeschetsen, al ontbreekt de dialoog grotendeels.

Een blik op de kunstenaar Emine Sevgi Özdamar

Emine Sevgi Özdamar, geboren in Malatyla in 1946, woont sinds 1971 in Duitsland en heeft zichzelf gevestigd als een van de meest vooraanstaande stemmen in de migrantenliteratuur. Zij is de eerste niet-Duitstalige auteur die in 1991 de Ingeborg Bachmann-prijs ontving. Haar geschriften gaan niet alleen over de uitdagingen van migratie, maar ook over de confrontatie met een multiculturele realiteit. Özdamar kwam als arbeider naar Duitsland en verwerkt autobiografische elementen in haar werken, met name haar kindertijd en jeugd in Turkije, evenals de invloed van haar familie op haar leven en werk. Haar teksten kenmerken zich door een geheel eigen, creatieve taal, waarin vaak grammaticale en syntactische regelovertredingen samengaan met Turkse invloeden. Ze streeft ernaar een brug te slaan tussen haar afkomst en de Duitse cultuur, zoals journals.openedition.org beschrijft.

Door het verlies van haar moedertaal en het herwinnen van haar identiteit in de Duitstalige wereld bespreekt ze tal van sociale kwesties, waaronder de positie van vrouwen in de Turkse samenleving. Haar werk stimuleert het denken en nadenken over culturele identiteiten en de uitdagingen die met migratie gepaard gaan, wat belangrijk is in het huidige debat over migratie en integratie.

Culturele reflectie en sociale ontwikkeling

Migratie is een alomtegenwoordig onderwerp geworden in Duitsland, vooral sinds de tweede helft van de 20e eeuw. Het sociale kader is hoe dan ook aanzienlijk veranderd [academia.edu](https://www.academia.edu/143083577/Interkulturalit%C3%A4t_und_Differenzerlebnis_in_der_Migrations literatur_Er%C3%B6rterung_am_Beispiel_der_deutsch_t%C3%BCrkischen_Autoren_Emine_Sevgi_%C3%96zdamar_und_Feridun_) toont. Een negatieve houding tegenover migratie is vaak gebaseerd op de angst voor identiteitsverlies. Terwijl in het verleden het vasthouden aan een homogene culturele identiteit de boventoon voerde, is de integratie van migranten nu belangrijker dan ooit. Statistieken tonen aan dat ongeveer 20% van de Duitse bevolking al een migratieachtergrond heeft. Om vreedzaam samenleven te bevorderen is het essentieel om migratie als een natuurlijk proces te accepteren en actief vorm te geven aan inclusie en integratie.

De productie van ‘The Bridge from the Golden Horn’ dient niet alleen als artistieke expressie, maar ook als platform voor het onderzoeken van onderwerpen als identiteit, meertaligheid en het leven in ballingschap. Uit het werk van Özdamar blijkt duidelijk het belang van het bouwen van bruggen tussen culturen – een boodschap die relevanter is dan ooit.