Γάλλοι πολίτες στο Ιράν: θανατική ποινή για εικαζόμενη κατασκοπεία!

Γάλλοι πολίτες στο Ιράν: θανατική ποινή για εικαζόμενη κατασκοπεία!

Teheran, Iran - Η κατάσταση για τους δύο Γάλλους πολίτες Cécile Kohler και Jacques Paris στο Ιράν κατευθύνεται. Οι δύο ήταν πίσω από τα Σουηδικά τείχη για πάνω από τρία χρόνια και τώρα έχουν αυξηθεί σοβαρές κατηγορίες εναντίον τους. Σύμφωνα με πληροφορίες από το le journal dimanche στη γη "κατηγορήθηκε. Αυτές οι κατηγορίες δεν μπορούν να αγνοηθούν επειδή μπορούν να τιμωρηθούν με τη θανατική ποινή.

Οι τελευταίες εξελίξεις ανακοινώθηκαν από την αδερφή του Cécile Kohler στις 2 Ιουλίου. Την 1η Ιουλίου, ο Kohler και το Παρίσι είχαν συνάντηση με έναν υπάλληλο του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών, Jean-Noël Barrot. Σχολίασε τις "ανάξες συνθήκες που βασανίζουν" και την έλλειψη πληροφοριών σχετικά με την υγεία των δύο κρατηθέντων. Ο Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών ζήτησε επανειλημμένα την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των δύο στο παρελθόν.

Το μέλλον ενός μέλλοντος

Οι ισχυρισμοί που τέθηκαν κατά του Cécile και του Jacques φαίνεται να είναι "εντελώς αβάσιμοι" για πολλούς εμπειρογνώμονες. Μια δυτική διπλωματική πηγή και το περιβάλλον των κρατουμένων επιβεβαίωσαν ότι οι χρεώσεις περιγράφονται ως "εγχυμένες". Αλλά η πραγματικότητα φαίνεται διαφορετική: κάθε ένας από αυτούς τους ισχυρισμούς θα μπορούσε να τιμωρηθεί με τη θανατική ποινή, η οποία αυξάνει την επείγουσα ανάγκη για τη Γαλλία και τις οικογένειες των δύο.

Οι τελευταίες εβδομάδες ήταν ιδιαίτερα ταραγμένες. Η φυλακή του Evin, στην οποία καταγράφηκαν οι δύο, βομβαρδίστηκε από τον ισραηλινό στρατό στις 23 Ιουνίου. Σύμφωνα με τις ιρανικές αρχές, τουλάχιστον 71 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Το αν ο Kohler και το Παρίσι τραυματίστηκαν παραμένει αβέβαιο, αλλά η ανησυχία για την ευεξία τους είναι αξιοσημείωτη. Μετά την επίθεση, οι οικογένειες και οι δικηγόροι ζήτησαν "απόδειξη της ζωής" για τα δύο.

Διαστάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Η κατάσταση στο Ιράν εγείρει επίσης σημαντικά ερωτήματα: ο αγώνας για τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα έχει κατασταλεί στη χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Σε μια κοινωνία όπου κάθε διαφωνία τιμωρείται, η κατακραυγή για περισσότερη ελευθερία συχνά παραμένει ανήκουστη. Σύμφωνα με το Διεθνής Αμνηστία. Η θανατική ποινή δεν χρησιμοποιείται μόνο ως νομικό μέσο, ​​αλλά και για πολιτική καταπίεση.