Senior vrouw verdedigt zichzelf: mannenverzorgers geven mij een ongemakkelijk gevoel!

Senior vrouw verdedigt zichzelf: mannenverzorgers geven mij een ongemakkelijk gevoel!

Beate Liebelt is 84 jaar en heeft na diverse rugoperaties en een nieuwe knie ervaren hoe belangrijk goede zorg is voor haar kwaliteit van leven. Voor de senior is wekelijkse ondersteuning van een ambulante zorgdienst essentieel, vooral als het gaat om zelfstandig douchen. Maar één incident zette haar kijk op het verplegend personeel op de proef: een verpleger kwam opdagen tijdens een afspraak, ook al had Beate specifiek om vrouwelijke steun gevraagd. “Dat maakt mij ongemakkelijk”, zei ze openlijk. Haar echtgenoot, Wolfgang Liebelt, steunt haar volledig: “Het zelfrespect moet behouden blijven”, legt hij nadrukkelijk uit.

Sophie Borm, woordvoerster van de Uelzen Helios Kliniek, benadrukt dat de waardigheid en individuele behoeften van patiënten serieus worden genomen. Niettemin leert de ervaring van Beate Liebelt dat er nog steeds ruimte voor verbetering is. Volgens Borm probeert het ziekenhuis de zorgen over verpleegkundigen van het andere geslacht te respecteren ‘zolang de omstandigheden het toelaten’. In het geval van Beate werd het verzoek echter niet gehoord, zodat zij zelf de kosten van de mannelijke verzorger moest dragen.

Uitdagingen in de ambulante zorg

Dirk Ammann, eigenaar van een verpleegdienst in Uelzen, bevestigt dat dergelijke zorgen doorgaans worden aangepakt wanneer het contract wordt gesloten. Hij geeft echter toe dat het in de ambulante zorg vaak lastiger is om genderwensen te vervullen dan in verpleeghuizen. Olaf Heinemann van bejaarden- en verpleeghuis Heinemann in Medingen meldt dat in zijn huis de wensen van de bewoners over het algemeen worden gerespecteerd. Maar slechts twee op de vijftig bewoners hebben ooit om vrouwelijke zorgverleners gevraagd, wat de planning eenvoudiger maakt, maar ook de noodzaak tot compromissen als het gaat om ziekte of vakantie.

Maar wat gebeurt er als het om specifieke behoeften gaat? Dit is waar de kwestie van gendergelijkheid in de zorg om de hoek komt kijken. In een gezamenlijke publicatie van dr. Barbara Stiegler en dr. Dorothee Beck wordt aangegeven dat zorgbehoevende mensen die deel uitmaken van de LGBTQIA+-gemeenschap vaak specifieke behoeften hebben waar in de hedendaagse praktijk vaak geen rekening mee wordt gehouden. Open communicatie is van cruciaal belang om rekening te houden met deze behoeften en discriminatie tegen te gaan.

Inclusie en diversiteit in de verpleegkunde

Daarnaast is het belangrijk om het bewustzijn en de bijscholing van medewerkers in zorginstellingen te bevorderen. In veel instellingen blijven onderwerpen die verband houden met seksuele en genderdiversiteit vaak onzichtbaar of zelfs taboe. De behoeften van queer mensen op oudere leeftijd worden vaak over het hoofd gezien, wat kan leiden tot discriminatie en verlies van levenskwaliteit. Volgens de Beierse dementiestrategie zijn respectvolle zorg en aandacht voor seksuele geaardheid essentiële aspecten van holistische zorg.

Verpleegkundigen moeten zich bewust zijn van de geschiedenis van homoseksualiteit en de levenssituatie van LGBTQIA+-mensen. “Diversiteit in het team kan de manier waarop we omgaan met zorgbehoevende mensen enorm verbeteren”, zeggen de experts. Ze suggereren ook dat queergevoelige zorg moet worden gezien als een essentieel onderdeel van de moderne verpleegpraktijk. Voorzieningen die dit soort zorg bevorderen bevorderen de sociale acceptatie van diversiteit en verbeteren daarmee de levenskwaliteit van alle bewoners.

Gezien deze problematiek is het van cruciaal belang dat zorginstellingen niet alleen inspelen op de wensen van hun cliënten, maar ook de noodzakelijke structuren creëren om inclusieve en respectvolle zorg te garanderen.