Auto's, files en de transporttransitie: Vechta en Lohne in beeld!

Auto's, files en de transporttransitie: Vechta en Lohne in beeld!

De straten van Lohne en Vechta staan ​​vol met voertuigen van een grote verscheidenheid aan merken - van Ferrari's tot AMG-Mercedes tot oldtimers. Maar terwijl talloze voertuigen hun grootse opwachting maken op de Grote Straat in Vechta, komt de mobiliteit van veel automobilisten in gevaar. “Veel auto’s, niet veel mobiliteit”, zoals een van de laatste artikelen het verwoordde om-online.de treffend beschrijft. Auteur Alfons Batke, een 68-jarige freelance gepensioneerde en jarenlang journalist, werpt licht op de huidige verkeerssituatie, die extra onder druk wordt gezet door een grote bouwplaats bij het treinstation van Lohne.

De bouwplaats veroorzaakt niet alleen files, maar ook woede onder pendelaars die wachten op de onzekere aankomst van de Nordwestbahn-treinen. Je zou bijna kunnen zeggen dat de straten een symbool zijn van het huidige transportbeleid: “Er is iets aan de hand!”, zou je op een ontspannen toon kunnen zeggen als je het gebrek aan planning in het verleden in ogenschouw neemt.

De ontsnapping van de DDR-burgers en hun auto's

Het verleden van de Duitse deling kent ook interessante wendingen, zoals de historische 'Operatie Ignition Coil', die zich richtte op de auto's van gevluchte DDR-burgers. Op 30 september 1989 kondigde Hans-Dietrich Genscher op het balkon van de Praagse ambassade aan dat DDR-burgers het land zouden mogen verlaten, en dit was het startschot voor een massale uittocht. Veel vluchtelingen lieten niet alleen hun huizen achter, maar ook hun voertuigen – waaronder talloze Wartburgs, die nu geparkeerd stonden in weilanden en velden terwijl mensen naar het westen trokken. De Stasi, die bij deze operatie actief was, heeft veel van deze auto's in beslag genomen.

Rolf Mahlke, een van de vluchtelingen die via de Praagse ambassade in zijn rode Wartburg het Westen bereikte, deed onderzoek naar de repatriëring van deze voertuigen en publiceerde daarover een essay in het klassieke autotijdschrift ‘79oktan’. Hij beschrijft hoe de Stasi via een ministerieel besluit de bezittingen van republikeinse vluchtelingen, inclusief hun auto's, beheerde. Ruim 4.000 DDR-burgers vierden hun ontsnapping in de overvolle ambassade in Praag, terwijl hun auto’s zonder eigenaar achterbleven.

Van Freienbrink terug naar huis

Deze voertuigen werden teruggebracht naar Freienbrink bij Berlijn, waar de Stasi een magazijn beheerde. Tot 2.500 Oost-auto's werden hier tijdelijk opgeslagen en de wettelijke basis voor de teruggave was artikel 56 van het Wetboek van Strafrecht, dat inbeslagname toestond in geval van misdaden. Vanaf maart 1990 werden de voormalige eigenaren gecontacteerd om hun voertuigen op te halen. Sommigen maakten van de gelegenheid gebruik, maar anderen kozen ervoor om dat niet te doen; de herinneringen aan hun eigen ontsnapping waren vaak te pijnlijk.

De repatriëring verliep echter niet zonder problemen, aangezien het Ministerie van Staatsveiligheid (MfS) in 1989 problemen met de opslagcapaciteit meldde, en in de zomermaanden het aantal ingezamelde voertuigen in Tsjechoslowakije en Hongarije groeide. Ook de inbeslagname van bij grensovergangen achtergelaten auto's was een kostbare aangelegenheid voor de staatskas.

Dergelijke historische overzichten laten zien hoe mobiliteit door de jaren heen is veranderd en geven een interessant inzicht in de huidige discussies over onze transportinfrastructuur: “Hoeveel auto’s zijn er te veel?” zou je kunnen vragen, ondersteund door ervaringen uit het verleden en de conflicten die tussen landen zijn ontstaan ​​over de terugkeer van auto's.

Als het om de verkeerssituatie in Lohne gaat, moeten we ons vandaag de dag duidelijk afvragen: hebben we werkelijk voldoende controle over het wiel van de geschiedenis om te voorkomen dat de wegen opnieuw een fileramp worden? Een goede hand in verkeersplanning kan een stap in de goede richting zijn.