Ku przyszłości z plazmalizą: produkcja wodoru bez CO₂!

Ku przyszłości z plazmalizą: produkcja wodoru bez CO₂!

Co dzieje się w niemieckich badaniach nad wodorem? Nowe podejście mogłoby znacznie przyspieszyć transformację energetyczną. Proces wschodnioniemieckiPlazmalizado produkcji wodoru daje obiecujące wyniki i może zrewolucjonizować potrzeby energetyczne tego kraju. Badacz ds Instytut Badań i Technologii Plazmy Leibniza (INP) w Greifswaldzie pracują nad innowacyjną metodą rozkładu metanu na wodór i węgiel stały. Przy zużyciu energii wynoszącym zaledwie około 12 kWh na kilogram wodoru, plazmaliza wymaga znacznie mniej energii elektrycznej niż konwencjonalne procesy elektrolizy, które obecnie zużywają od 40 do 80 kWh.

Ale plazmaliza ma jeszcze więcej do zaoferowania: proces ten nie powoduje emisji CO₂, a stały węgiel powstający jako produkt uboczny może być wykorzystywany w różnych gałęziach przemysłu. Proces, który w idealnym przypadku wykorzystuje neutralny dla klimatu metan z biogazu, może posłużyć jako klucz do dostaw energii i przemysłu neutralnych dla klimatu. Mógłby także oferować możliwość produkcji wodoru bezpośrednio na statkach, co znacznie ułatwiłoby transport paliwa.

Różne procedury, jeden cel

Brany jest pod uwagę wodórKluczowa technologiana rzecz dekarbonizacji w obszarach przemysłu, transportu i dostaw energii. Istnieją różne metody wytwarzania wodoru, takie jak reforming parowy gazu ziemnego, elektroliza wody i procesy termochemiczne. W szczególności plazmaliza może stanowić alternatywę przyjazną dla środowiska, ponieważ jest nie tylko bardziej energooszczędna niż tradycyjne procesy, takie jak reforming parowy, ale także nie powoduje szkodliwych emisji CO₂. Zamiast tego opiera się na surowcach odnawialnych i w znacznym stopniu chroni środowisko. Ingenieur.de podkreśla, że ​​procesy plazmowe cieszą się dużą popularnością zarówno pod względem produkcji, jak i wydajności.

Niemcy zużywają obecnie od 55 do 60 terawatogodzin wodoru rocznie, z czego większość stanowi wodór szary, którego produkcja jest szkodliwa dla środowiska. Rząd federalny postawił sobie za cel wymianę od 40 do 75 terawatogodzin zielonego wodoru do 2030 r. Projekt badawczy dotyczący plazmalizy otrzyma ogromne 4 miliony euro dofinansowania z funduszy UE Meklemburgii-Pomorza Przedniego Rtęć zgłoszone.

Potencjał i wyzwania

Wyzwanie polega jednak na szybkim i skutecznym wdrażaniu nowych technologii. Według badania Poczdamskiego Instytutu Badań nad Wpływem Klimatu w 2023 r. zrealizowano niecałe 10% zapowiedzianych projektów dotyczących produkcji zielonego wodoru. Patrząc w przyszłość, okaże się, jak rozwiną się warunki rynkowe i decyzje polityczne. Federalna Minister Gospodarki Katherine Reiche dąży do otwartego na technologię podejścia do polityki energetycznej, aby umożliwić maksymalny postęp.

Kolejny warty uwagi szczegół dotyczy planowanych projektów w sektorze wodorowym: firmy planują obecnie łączną produkcję na poziomie 11,3 GW, co przekracza nawet cel Krajowej Strategii Wodorowej wynoszący 10 GW. Przy odpowiedniej woli politycznej można by wyznaczyć kurs na zrównoważoną i wydajną produkcję wodoru, która nie tylko służy celom klimatycznym, ale także promuje wzrost gospodarczy. Tak to działa Graforce z Berlina na temat odpowiednich technologii umożliwiających opłacalną i energetyczną produkcję wodoru.

Podsumowując, należy zauważyć, że plazmaliza jest innowacyjną i obiecującą metodą transformacji produkcji wodoru i dlatego może wnieść znaczący wkład w transformację energetyczną. Dzięki wyraźnemu skupieniu się na zrównoważonym rozwoju i postępie technologicznym przyszłość technologii wodorowej w Niemczech będzie nadal ekscytująca.