Na 20 jaar: Terug naar Neubrandenburg – eenzaamheid in plaats van thuis?

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Terugkeer naar Neubrandenburg: Een gezin worstelt na twintig jaar afwezigheid met sociale contacten en erbij horen.

Rückkehr nach Neubrandenburg: Eine Familie kämpft um soziale Kontakte und Zugehörigkeit nach 20 Jahren Abwesenheit.
Terugkeer naar Neubrandenburg: Een gezin worstelt na twintig jaar afwezigheid met sociale contacten en erbij horen.

Na 20 jaar: Terug naar Neubrandenburg – eenzaamheid in plaats van thuis?

Thuiskomen is vaak een stap vol gemengde emoties. Dit is ook wat mensen die terugkeren naar Neubrandenburg ervaren, zoals de auteur, die na twintig jaar in verschillende steden in Duitsland terugkeerde naar zijn oude huis. Ondanks de verwachting van oude vrienden en bekende plaatsen zijn de eerste maanden niet gemakkelijk. Na zeven maanden in Neubrandenburg heeft de familie nog steeds niet het gevoel dat ze echt zijn aangekomen. Een gebrek aan sociale contacten en het gebrek aan belangstelling onder de lokale bevolking dragen ertoe bij dat zij zich vaak alleen voelen. Dat meldt zij SVZ.

De terugkeer vond plaats tegen de oorspronkelijke weerstand in. Oude vrienden hebben ook een druk leven van alledag en weinig tijd voor spontane ontmoetingen. Een barbecuedate vergt tegenwoordig een lange aanlooptijd omdat het leven in de stad zeer gestructureerd is. Het wordt duidelijk dat het sociale leven in Neubrandenburg vaak niet overeenkomt met de flexibiliteit van het stadsleven in grotere metropolen.

Met obstakels thuiskomen

Een ander voorbeeld is de veertigjarige theatermaakster Rika Weniger, die na twintig jaar in West-Duitsland terugkeerde naar haar geboorteplaats Neubrandenburg. Rika, die op 19-jarige leeftijd naar Oldenburg en Braunschweig ging om te studeren, heeft haar stad nooit echt uit het oog verloren. Haar terugkeer komt ook voort uit de wens om artistieke projecten in de stad te ontwikkelen. Een voorbeeld hiervan is haar toneelstuk ‘Hoe maak je goede kunst voor Oost-Duitsers?’, waarin onderwerpen als de Oost-Duitse identiteit en de politieke situatie aan bod komen. Rika beschrijft dat haar onwil om kritische uitspraken te doen over Neubrandenburg gebaseerd is op de wens om een ​​positieve band op te bouwen met de lokale bevolking en tegelijkertijd haar eigen artistieke perspectief na te streven, zoals ze schreef in een artikel van Deutschlandfunk-cultuur uitgelegd.

Rika's relaties met haar familie zijn ook gespannen, vooral met haar vader, wat haar terugkeer er niet gemakkelijker op maakt. De verbinding met de wortels wordt daarom beïnvloed door verschillende factoren, niet alleen de geografische locatie, maar ook persoonlijke verhalen en conflicten.

Sociale netwerken en uitdagingen

Deze ervaringen maken deel uit van een grotere trend in Oost-Duitse steden, waar veel terugkeerders met soortgelijke uitdagingen worden geconfronteerd. In een samenleving die steeds meer wordt gekenmerkt door emigratie en vergrijzing wordt het creëren van sociale ankerpunten voor jongeren steeds belangrijker. Een studie van MDR beveelt aan ontmoetingsplaatsen voor vriendschappen te creëren in dorpen en kleine steden. Dorpsapps en lokale chatgroepen kunnen hieraan bijdragen om het netwerken te bevorderen en de levenskwaliteit op het platteland te vergroten.

Het is daarom belangrijk dat terugkeerders en lokale bewoners mogelijkheden vinden om elkaar te ontmoeten, om langdurige relaties op te bouwen en zo een gevoel van verbondenheid te creëren. Misschien zal Rika's volgende initiatief of de column van de auteur helpen om wat meer gemeenschappelijkheid te vinden onder de ontberingen van het dagelijks leven. En dus valt het nog te hopen dat de terugkeer naar een oud huis gepaard zal gaan met nieuwe vriendschappen als mensen elkaar de tijd geven en aan hun sociale netwerken werken.