Υπόθεση κατάχρησης στην Obernjesa: Η Εκκλησία παραδέχεται λάθη επικοινωνίας

Υπόθεση κατάχρησης στην Obernjesa: Η Εκκλησία παραδέχεται λάθη επικοινωνίας

Στο ήρεμο Obernjesa, ένα πρώην παιδικό σπίτι της Ευαγγελικής Νεανικής Πρόνοιας, υπάρχουν σκοτεινές σκιές από το παρελθόν. Σύμφωνα με τις πρώτες καταγγελίες, οι πιο σοβαρές σεξουαλικές επιθέσεις σημειώθηκαν εκεί τη δεκαετία του 1950. Το 2012, οι θιγόμενοι κατήγγειλαν το νεκρό πλέον ζεύγος πάστορα Hermann και Margarete Grüneklee. Αλλά η αρμόδια εκκλησιαστική περιοχή Göttingen-Münden δεν ενημερώθηκε για αυτούς τους σοβαρούς ισχυρισμούς παρά περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα. Σε δήλωση του Göttingen Tageblatt Επισημαίνεται ότι η περιφερειακή εκκλησία του Ανόβερου έχει παραδεχτεί λάθη στην επικοινωνία. Μια τραγική συγκυρία που θα μπορούσε να προκαλέσει επιπλέον πόνο στους πληγέντες.

Η κατάσταση κλιμακώθηκε περαιτέρω όταν ανακαλύφθηκε ότι οι αρμόδιοι εκπρόσωποι της εκκλησίας στο Γκέτινγκεν δεν ενημερώθηκαν για χρηματικές πληρωμές σε πρώην παιδιά υπό φροντίδα. Τέτοιες πληρωμές έγιναν στην πραγματικότητα αφού μια ανεξάρτητη επιτροπή από την περιφερειακή εκκλησία χαρακτήρισε τους ισχυρισμούς ως εύλογους. Το γεγονός αυτό από μόνο του λέει πολλά για τα χρόνια σιωπής και έλλειψης διαφάνειας σε βάρος των θυμάτων.

Συνεχείς ανησυχίες σχετικά με τις τρέχουσες καταγγελίες για κατάχρηση

Όμως οι καταγγελίες για κατάχρηση δεν ανήκουν μόνο στο παρελθόν. Μια τρέχουσα υπόθεση αφορά έναν πάστορα που πρέπει να παραμείνει εργαζόμενος παρά τις συνεχιζόμενες έρευνες και τις σοβαρές καταγγελίες. Σύμφωνα με το Περιφερειακή Εκκλησία του Αννόβερου Το αρμόδιο δικαστήριο είχε αποφασίσει ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις για την ανάκληση του διορισμού του. Ένας ισχυρισμός προήλθε από το 2004, όταν ένα 15χρονο τότε άτομο υπέστη σεξουαλική παρενόχληση. Ωστόσο, εκείνη την περίοδο ο εφημέριος δεν απασχολούνταν από την περιφερειακή εκκλησία, γεγονός που περιέπλεξε την κατάσταση.

Οι απόψεις για τη νομική κατάσταση έγιναν σαφείς: ο προεδρεύων δικαστής χαρακτήρισε τα περιστατικά ως σεξουαλική παρενόχληση, η οποία τιμωρείται μόνο από το 2016. Μια περίσταση που έφερε στα δικαστήρια πρόκληση. Ο Jens Lehmann, Πρόεδρος του Κρατικού Εκκλησιαστικού Γραφείου, είπε ότι η εκκλησία ήθελε να περιμένει την ετυμηγορία πριν εξετάσει πιθανά ένδικα μέσα κατά του πάστορα. Ωστόσο, η απαγόρευση της εργασίας με παιδιά και νέους παραμένει σε ισχύ, κάτι που μάλλον είναι λίγη ανακούφιση για τους γονείς που επηρεάζονται.

Αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της κατάχρησης

Η μοίρα των θυμάτων κακοποίησης δεν είναι απλώς μια τραγική υποσημείωση στην ιστορία της Εκκλησίας. εγείρουν επίσης σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τα συστήματα που έχουν στεγάσει τους καταχραστές για δεκαετίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η συμφιλίωση με τη σεξουαλική βία παίζει κεντρικό ρόλο. Οι ειδικοί τονίζουν ότι υπάρχουν τρεις μορφές συμβιβασμού: ατομική, θεσμική και κοινωνική. Το πρώτο έχει ως στόχο να βοηθήσει τους πληγέντες να αντιμετωπίσουν και να αντιμετωπίσουν τις εμπειρίες τους. Η θεσμική επαναξιολόγηση, από την άλλη, αντιμετωπίζει τις δομικές ελλείψεις που έχουν δημιουργήσει έναν προστατευμένο χώρο για τους δράστες.

Η περιφερειακή εκκλησία έχει τουλάχιστον ανακοινώσει ότι θα κινήσει διαδικασίες για την αντιμετώπιση των γεγονότων στην Obernjesa. Συζητήσεις με την εκκλησιαστική περιοχή του Γκέτινγκεν και την Ευαγγελική Υπηρεσία Πρόνοιας Νέων θα πραγματοποιηθούν σύντομα. Ο στόχος είναι να ενθαρρύνουμε άλλους πληγέντες να μιλήσουν. Ένα σημαντικό βήμα για να ακουστούν τα θύματα και ταυτόχρονα να προωθηθεί η εμπιστοσύνη στη θεσμική διαδικασία. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν κοιτάξετε την ιστορία: ο Klaus Grüneklee, ο γιος του κατηγορούμενου πάστορα, στο παρελθόν αναζήτησε ενεργά πληροφορίες σχετικά με τα ονόματα των θιγόμενων και μάλιστα απείλησε να κινηθεί νομικά. Μια περίσταση που ασκεί πρόσθετη πίεση στους πληγέντες που είναι ήδη ευάλωτοι.

Επομένως, η αντιμετώπιση των περιστατικών κακοποίησης παραμένει ένα δύσκολο εγχείρημα που επηρεάζει όχι μόνο τους ανθρώπους που επηρεάζονται, αλλά και ολόκληρο τον θεσμό της εκκλησίας και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει το παρελθόν. Ο δρόμος προς τη θεραπεία και τη δικαιοσύνη είναι μακρύς, αλλά είναι απαραίτητο να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος και να αποτρέψουμε την αδικία στο μέλλον.