33 mijnwerkers sterven in Salzgitter: een lot voor Nedersaksen!

33 mijnwerkers sterven in Salzgitter: een lot voor Nedersaksen!

Op 19 juli 1960 vond een van de meest tragische rampen in de geschiedenis van de Duitse mijnbouw plaats in de mijn “Hannoversche Treue” nabij Salzgitter. Op die gedenkwaardige dag kwamen 33 mijnwerkers om het leven nadat omstreeks 07.17 uur een brand werd gemeld en er een groot alarm werd geslagen. De eerste mijnreddingsteams arriveerden rond 09.00 uur, maar “ondoordringbare rookwolken” belemmerden de reddingspogingen, wat de situatie nog moeilijker maakte.

Van de ongeveer 200 gevangen mijnwerkers konden er 160 zichzelf bevrijden. Het herstel van de vermiste personen duurde zes lange dagen. De oorzaak van de brand was een tragisch ongeluk: een 17-jarige mijnwerkersleerling stak per ongeluk karton in brand met zijn carbidelamp. Dit leidde ertoe dat de recherche en het Bureau voor de Bescherming van de Grondwet werden ingeschakeld toen aanvankelijke vermoedens van sabotage en een mogelijk communistisch gemotiveerde aanval ontstonden. Uiteindelijk werden in maart 1962 beschuldigingen van nalatige brandstichting en moord ingediend, maar er vond geen hoofdproces plaats omdat er geen voldoende vermoeden van crimineel gedrag kon worden bewezen.

Verdriet en reacties

Drie dagen na het ongeval vond de begrafenis van de slachtoffers plaats, waarbij de kisten werden versierd met brandende mijnwerkerslampen. De betekenis van deze catastrofe werd ook erkend door premier Hinrich-Wilhelm Kopf, die het omschreef als de zwaarste klap voor de ertsmijnbouw in Nedersaksen. In de daaropvolgende jaren werden maatregelen genomen om de veiligheid ondergronds te verbeteren, zoals het verbieden van open vuur en roken en het vervangen van de houten bekleding door staal.

De mijn “Hannoversche Treue” werd in 1967 gesloten en de schacht werd vervolgens gevuld met beton. Vandaag herdenkt een herdenkingsstele op de plaats van de voormalige schacht 1 in Salzgitter de slachtoffers.

De context van mijnveiligheid

Ongevallen zoals de Salzgitter-tragedie brengen de veiligheidsrisico's in de mijnbouw herhaaldelijk onder het publieke bewustzijn. In 1955 kwamen bijvoorbeeld veertien mijnwerkers om het leven bij een mijngasexplosie in de mijn Nordstern in Gelsenkirchen. Een mijnbrand in de naburige mijn Dahlbusch resulteerde ook in grote verliezen. Deze massale ongevallen leidden ertoe dat de veiligheidsnormen in de daaropvolgende jaren aanzienlijk werden aangescherpt. De opleiding van speciale mijnreddingsteams om slachtoffers van ongevallen te redden en de oorzaken van ongevallen te bestrijden is ook aanzienlijk verbeterd, zodat dergelijke rampen tegenwoordig minder vaak voorkomen, zoals People in Mining uitlegt.

De bezoekersmijn “United Zwitterfeld zu Zinnwald” is een positief voorbeeld van de hedendaagse mijnbouwcultuur. Als onderdeel van een excursie in 2023, die gebaseerd is op een lezing van Dr. Rainer Sennewald, konden 22 deelnemers de diverse aspecten van de mijnbouw ervaren. Deze rondleiding gaf belangrijke informatie over de vorming van ertsafzettingen en de uitdagingen van de mijnbouw. Niet alleen de historische tinwinning speelt hierbij een rol, maar ook het moderne gebruik van lithium uit de regio, dat op technisch en medisch gebied wordt gebruikt, zoals benadrukt op de HFBHK.

De excursie liet zien hoe belangrijk het is om informatie uit te wisselen over de mijngeschiedenis en veiligheid. Dergelijke gebeurtenissen houden de herinneringen aan tragische gebeurtenissen levend en bevorderen tegelijkertijd het bewustzijn van veiligheid en innovatie in de mijnbouw.

Over het geheel genomen blijft de mijnbouw een complex terrein waarop de herinnering aan de gebeurtenissen van 1960 dient als herinnering om te blijven vechten voor de veiligheid en gezondheid van werknemers.