Πρωτοποριακό έργο στη θάλασσα: Πρώτο υδρογόνο απευθείας από την αιολική ενέργεια!

Transparenz: Redaktionell erstellt und geprüft.
Veröffentlicht am

Η Bremerhaven δοκιμάζει μια πλωτή πλατφόρμα για την υπεράκτια παραγωγή υδρογόνου από αιολική ενέργεια. Το έργο H2Mare ξεκίνησε.

Bremerhaven testet eine schwimmende Plattform zur Offshore-Produktion von Wasserstoff aus Windenergie. Projekt H2Mare gestartet.
Η Bremerhaven δοκιμάζει μια πλωτή πλατφόρμα για την υπεράκτια παραγωγή υδρογόνου από αιολική ενέργεια. Το έργο H2Mare ξεκίνησε.

Πρωτοποριακό έργο στη θάλασσα: Πρώτο υδρογόνο απευθείας από την αιολική ενέργεια!

Ένα νέο κεφάλαιο στην παραγωγή καυσίμων θα μπορούσε σύντομα να ανοίξει στη Βόρεια Θάλασσα. Το έργο H2Mare αναπτύσσει μια πλωτή πλατφόρμα που θα παράγει συνθετικά καύσιμα από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας απευθείας στη θάλασσα. Αυτή η καινοτόμος προσέγγιση θα μπορούσε να είναι πρωτοποριακή για τον μελλοντικό ενεργειακό εφοδιασμό και κινητικότητα. Μεγαλόφωνος Logistics σήμερα Χρησιμοποιείται για αυτό η υπεράκτια αιολική ενέργεια, η οποία είναι σημαντικά λιγότερο ασταθής από τις αντίστοιχές της στην ξηρά.

Τα υπεράκτια συστήματα παρέχουν υψηλότερη ισχύ περίπου πέντε μεγαβάτ από τα χερσαία συστήματα, τα οποία φτάνουν περίπου τα 3,5 μεγαβάτ. Το πρόβλημα των ακριβών υποθαλάσσιων καλωδίων που απαιτούνται για τη μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσε να αποφευχθεί με τη χρήση ενέργειας απευθείας στην πηγή. Ο συντονιστής του έργου Roland Dittmeyer εξηγεί ότι για ένα γιγαβάτ απόδοσης είναι απαραίτητο να τοποθετηθεί ένα καλώδιο, το κόστος του οποίου μπορεί να φτάσει τα τέσσερα δισεκατομμύρια ευρώ για αιολικά πάρκα μακριά. Η πλωτή πλατφόρμα θα μπορούσε να μειώσει αυτά τα υψηλά κόστη μόλις στο ένα δέκατο.

Η πλατφόρμα και η λειτουργία της

Στην προγραμματισμένη δοκιμαστική φάση, η οποία έχει ξεκινήσει στο Bremerhaven, η πλατφόρμα θα είναι εξοπλισμένη με σύστημα άμεσης δέσμευσης αέρα που εξάγει CO2 από τον αέρα και ένα σύστημα ηλεκτρόλυσης υψηλής θερμοκρασίας για την παραγωγή αερίου σύνθεσης. Αυτό το αέριο σύνθεσης στη συνέχεια υποβάλλεται σε περαιτέρω επεξεργασία σε προϊόντα Fischer-Tropsch για να ληφθούν πράσινα καύσιμα. Ολόκληρο το σύστημα φροντίζεται όλο το εικοσιτετράωρο από έξι άτομα και επιστρέφεται στο λιμάνι κάθε δύο εβδομάδες. Αυτές οι δοκιμές εκτελούνται ανάλογα με τον καιρό και αναμένεται να διαρκέσουν συνολικά έξι έως επτά εβδομάδες.

Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι η προγραμματισμένη παραγωγή ηλεκτρονικών καυσίμων. Ένα βαρέλι (δηλαδή 159 λίτρα) από αυτά τα συνθετικά καύσιμα παράγεται κάθε μέρα. Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η πλατφόρμα «H2Mare», η οποία δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο, θα προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την καθημερινή καταλληλότητα τέτοιων συστημάτων υπό πραγματικές συνθήκες στην ανοιχτή θάλασσα. Έργα μολύβδου υδρογόνου εξηγεί ότι αυτό απαιτεί νερό, CO2 και άζωτο, τα οποία θα πρέπει να λαμβάνονται απευθείας επί τόπου.

Ερχόμενες προκλήσεις και ευκαιρίες

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις θα είναι η χρηματοδότηση της παραγωγής μετά το 2025, αφού το έργο χρηματοδοτηθεί από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Παιδείας και Έρευνας. Ο Dittmeyer συνεχίζει λέγοντας ότι ο κλάδος αρχικά θα πρέπει να βασιστεί στην ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για να ελέγξει τους κινδύνους και το κόστος. Η δυνατότητα για υπεράκτια παραγωγή υδρογόνου δείχνει ότι με την αύξηση των ανεμογεννητριών στη θάλασσα αυξάνονται και οι δυνατότητες χρήσης αιολικής ενέργειας.

Αλλά η έρευνα δεν μένει ακίνητη: Μετά τη δοκιμαστική φάση, οι χειριστές στοχεύουν να εφαρμόσουν τις πρώτες εμπορικές πλατφόρμες σε περίπου πέντε χρόνια. Αυτά θα μπορούσαν στη συνέχεια να αυξήσουν σημαντικά την παραγωγή και έτσι να φέρουν επανάσταση στον ενεργειακό εφοδιασμό στον τομέα των βιώσιμων καυσίμων. Μεγαλόφωνος Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καρλσρούης Η πρώτη παραγωγή καυσίμων στη θάλασσα αναμένεται το 2025.

Συνολικά, δείχνει ότι το έργο H2Mare, σε συνδυασμό με τα πλεονεκτήματα της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας, θα μπορούσε να οικοδομήσει μια γέφυρα για ένα πιο βιώσιμο ενεργειακό μέλλον. Οι επόμενοι μήνες και χρόνια θα είναι κρίσιμοι για την απόδειξη της σκοπιμότητας και της καταλληλότητας για καθημερινή χρήση αυτών των νέων τεχνολογιών.