Σύνοδος κορυφής του Αμβούργου για τη φτώχεια: Έτσι λύνουμε μαζί τη στεγαστική κρίση!

Σύνοδος κορυφής του Αμβούργου για τη φτώχεια: Έτσι λύνουμε μαζί τη στεγαστική κρίση!

Η πρώτη σύνοδος κορυφής για τη φτώχεια πραγματοποιήθηκε στο Αμβούργο στις 15 Οκτωβρίου, μια σημαντική εκδήλωση που ξεκίνησε από το SoVD Hamburg σε συνεργασία με την Ένωση Ενοικιαστών του Αμβούργου, την DGB Hamburg και την Paritätischer Wohlfahrtsverband. Ο χώρος, η αίθουσα της Πατριωτικής Εταιρείας, ήταν γεμάτος αφοσιωμένους συμμετέχοντες, μεταξύ των οποίων η Michaela Engelmeier από το SoVD και ο Klaus Wicher, πρόεδρος του SoVD Hamburg. Τα πιεστικά ζητήματα της φτώχειας και της στέγασης συζητήθηκαν με περίπου 180 άλλα άτομα που ήταν παρόντα. Με την ευκαιρία αυτή, τέθηκε στο επίκεντρο το σύνθημα «Μονοπάτια προς ένα δίκαιο μέλλον». Σύμφωνα με τα σημερινά στοιχεία, ένα στα τέσσερα παιδιά και ένας στους πέντε κατοίκους στο Αμβούργο θεωρούνται φτωχοί, γεγονός που αναδεικνύει την ανάγκη για τέτοιες εκδηλώσεις.

Ένα απόλυτο κύριο θέμα ήταν η στέγαση, τη σημασία της οποίας η Michaela Engelmeier υπογράμμισε εντυπωσιακά διακηρύσσοντας: «Η στέγαση είναι ανθρώπινο δικαίωμα και πρέπει να είναι προσιτή σε όλους». Λόγω της αύξησης των ενοικίων και της ανεπαρκούς διαθεσιμότητας ζωτικού χώρου, πολλοί πολίτες συνειδητοποιούν ότι η πραγματικότητα είναι συχνά διαφορετική. Η Mareike Engels από τη Συμμαχία 90 / Οι Πράσινοι προειδοποίησαν ακόμη και για τους κινδύνους της φτώχειας για τη δημοκρατία. Αυτοί και πολλές άλλες φωνές ζήτησαν μεγαλύτερη προσοχή σε άτομα με εμπειρία φτώχειας, όπως η Erika Heine, η οποία ανέφερε: «Δεν μας παίρνουν στα σοβαρά, υπάρχει πολλή αυθαιρεσία».

Οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της φτώχειας

Οι συζητήσεις στη σύνοδο κορυφής οδήγησαν επίσης στη συνειδητοποίηση ότι η φτώχεια είναι συχνά ένας φαύλος κύκλος που απαιτεί διαρθρωτικά μέτρα. Ο Klaus Wicher τόνισε ότι χρειάζονται καλύτερες ευκαιρίες εκπαίδευσης και αποτελεσματικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης για να σπάσει ο φαύλος κύκλος. Ο Δρ Rolf Bosse από την Ένωση Ενοικιαστών του Αμβούργου χαρακτήρισε τη στέγαση «το νέο κοινωνικό ζήτημα» και κάλεσε το κράτος να ενεργήσει ανάλογα. Η Tanja Chawla από την DGB Hamburg επέστησε την προσοχή σε ένα άλλο σημείο: τα ενοίκια δεν πρέπει να αποτελούν περισσότερο από το ένα τρίτο του μισθού προκειμένου να διασφαλιστεί η οικονομική σταθερότητα των ενοικιαστών.

Κοινό συμπέρασμα της τετράωρης εκδήλωσης ήταν ότι υπάρχουν εναλλακτικές, αλλά συχνά υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης. Οι διοργανωτές ενέκριναν μια δήλωση που περιελάμβανε τόσο την ανάπτυξη σεναρίων εξόδου από τη φτώχεια όσο και ένα σχέδιο ενίσχυσης της κοινωνικής ασφάλισης στο Αμβούργο. Οι πρώτες αντιδράσεις των πολιτών δείχνουν διάθεση να ακολουθήσουν ενεργά αυτόν τον δρόμο.

Η κοινωνική ασφάλιση ως ανθρώπινο δικαίωμα

Τι κρύβεται πίσω από την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης; Σύμφωνα με τη διεθνή κοινότητα, η κοινωνική ασφάλιση είναι θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, που κατοχυρώνεται στο άρθρο 22 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1948 και υποστηρίζεται περαιτέρω από διεθνείς συμφωνίες και την Ατζέντα του 2030. Στοχεύει στην προστασία των ανθρώπων από τη φτώχεια και τους κινδύνους ζωής, είτε μέσω κοινωνικής ασφάλισης είτε μέσω μη ανταποδοτικών παροχών, που είναι ιδιαίτερα κρίσιμα σε περιόδους κρίσης. Αυτά τα συστήματα όχι μόνο βοηθούν τα άτομα να επιβιώσουν από κρίσεις, αλλά προωθούν επίσης ανθεκτικές κοινωνίες.

Τα τρέχοντα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι περίπου 17,6 εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία διέτρεχαν κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού το 2024, αντιπροσωπεύοντας περίπου το 20,9% του πληθυσμού. Αυτά τα στοιχεία υπογραμμίζουν τον επείγοντα χαρακτήρα των μέτρων και των μεταρρυθμίσεων στον κοινωνικό τομέα, διότι στο Αμβούργο δεν μπορεί να είναι μόνο κενά λόγια. Οι τιμές δείχνουν ότι ένα άτομο θεωρείται σε κίνδυνο φτώχειας εάν το εισόδημά του είναι κάτω από το όριο κινδύνου φτώχειας, το οποίο το 2024 ήταν 1.378 ευρώ καθαρά για τους ανθρώπους που ζουν μόνοι.

Σε μια εποχή που το 15,5% του πληθυσμού βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας, πρωτοβουλίες όπως η σύνοδος κορυφής για τη φτώχεια και το κάλεσμα για βιώσιμη κοινωνική ασφάλιση έχουν κεντρική σημασία. Σε τελική ανάλυση, είναι να προσφέρουμε στους ανθρώπους μια προοπτική και να ανοίξουμε το δρόμο για ένα δίκαιο μέλλον. Ο λόγος για τη στέγαση και την κοινωνική δικαιοσύνη είναι πιο σημαντικός από ποτέ, ειδικά σε πόλεις όπως το Αμβούργο, όπου το κοινωνικό χάσμα είναι μερικές φορές τεράστιο.