Na 20 jaar terug in Neubrandenburg: waar is het gevoel van thuis?

Na 20 jaar terug in Neubrandenburg: waar is het gevoel van thuis?

Neubrandenburg, Deutschland - De terugkeer naar Neubrandenburg kan soms meer lijken op een terugkeer naar het onbekende. Na 20 jaar in West -Duitsland heeft een gezin onlangs de stap gezet om terug te keren naar hun oude geboortestad. De auteur van dit verhaal beschrijft de uitdagingen en hindernissen die verband houden met deze nieuwe start. Zoals nnn.de Gemeld na zeven maanden. De initiële prijsschok herinnert u aan de verschillen tussen de twee delen van Duitsland, maar is niet de belangrijkste reden voor uw onzekerheden.

Sociale contacten zijn duidelijk moeilijker om in Neubrandenburg te bouwen dan verwacht. In vergelijking met levendige steden zoals Keulen, is het dagelijks leven in dit kleine stad sterk gestructureerd. Hoewel nieuwe kennissen snel kunnen worden gemaakt in de Rijn metropool, lijken de Noordoost -Duitsers een compleet andere mentaliteit te hebben. "Een zekere ernst is hier in de lucht", zou je kunnen denken. De relatieontwikkeling kost tijd en spontane vergaderingen zijn zeldzaam. De oude Badminton Association, waarin de auteur eerder actief was, is nog niet bezocht. Een vriend die ook is teruggekeerd naar de stad heeft nauwelijks tijd.

Gevoelens van thuis en identiteit

De kwestie van identiteit en thuisland rijst niet alleen de auteur, maar ook vele anderen die de afgelopen jaren om verschillende redenen naar Oost -Duitsland zijn teruggekeerd. Zoals kan worden gelezen in een artikel van deutschlandfunk kultur , theater maker rika rika rikt lager terug naar neubrandenburg in het westen na 20 jaar. In tegenstelling tot de auteur voelde ze echter weinig heimwee. Haar kijk op thuis is niet gebonden aan een geografische plaats, maar aan een bepaalde periode, vooral de jaren 1990 die werd gevormd door angsten.

Deze verschillende perspectieven op het gevoel van thuis en identiteit maken ook deel uit van een grotere culturele context. 30 jaar na hereniging vragen veel Oost -Duitsers zich af hoe ze zichzelf definiëren. Volgens bpb.de , werd de Oost-Duitse identiteit alleen gekleed met runificatie en heeft sindsdien ontwikkeld in een tensie tussen de ervaring van de ervaring en waardering. Tot op de dag van vandaag voelen veel Oost -Duitsers zich gemarginaliseerd en niet volledig geïntegreerd in hun identiteit.

De weg naar integratie

De auteur van het terugkeerverhaal heeft nu te maken met de gevolgen van zijn beslissing. Afgezien van het moeilijke contact, speelt het alledaagse gezinsleven ook een rol - ondanks de nabijheid van je eigen ouders die nog nooit zijn verhuisd van Neubrandenburg, heb je al lang je eigen structuren gebouwd. Je ontmoet buren en soms een oude vriend keer op keer, maar de uitdaging blijft permanent worden geïntegreerd in de gemeenschap.

Uit al deze ervaringen en observaties wordt duidelijk dat de terugkeer naar de thuisstad er niet alleen nostalgie mee brengt, maar ook de noodzaak om zich te heroriënteren in een veranderde samenleving. De auteur heeft nog steeds veel voor hem, hij beschrijft in zijn volgende kolom een ​​dieper gevoel voor zijn omgeving en de nieuwe uitdagingen die het huis brengt.